Ανακαλύψτε την αναβίωση του horror και την εμπορική του επιτυχία στη σύγχρονη κινηματογραφία. Δεν έχει σημασία πόσο προετοιμασμένος νομίζεις ότι είσαι· όταν η μουσική φτάνει στο αποκορύφωμά της και η σκηνή σκοτεινιάζει, ο φόβος σε κυριεύει. Κι όμως, δεν έχει υπάρξει άλλη εποχή που να πληρώνουμε τόσο συνειδητά για να βιώσουμε την αναστάτωση. Το horror επιστρέφει δυναμικά: μόνο στην Αμερική, μέσα στο 2024, οι ταινίες τρόμου συγκέντρωσαν πάνω από 1 δισ. δολάρια, καταλαμβάνοντας το 17% των συνολικών εισπράξεων, τέσσερις φορές περισσότερο από ό,τι πριν από δέκα χρόνια.
Και δεν αναφερόμαστε σε παραγωγές περιορισμένου προϋπολογισμού. Το *The Substance* προτάθηκε για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, ενώ νέα projects με πρωταγωνιστές τον Μάικλ Μπ. Τζόρνταν και την Έιμι Μάντιγκαν ήδη εξετάζονται για υποψηφιότητες. Ο τρόμος έχει πλέον αποκτήσει τη θέση του στο prestige cinema.
Από το σοκ στο meta, το horror δεν ήταν ποτέ ένα σταθερό είδος — αλλάζει ανάλογα με τους φόβους της εποχής. Στη δεκαετία του ’50, η ανθρωπότητα ανησυχούσε για το άγνωστο και την πυρηνική απειλή, όπως αποτυπώνεται στον *Godzilla*. Στη δεκαετία του ’70, το υπερφυσικό και ο τρόμος του διαβόλου κυριάρχησαν με ταινίες όπως το *The Exorcist*. Στα ’80s και ’90s, οι χαρακτήρες slasher έγιναν pop icons, όπως ο Freddy και ο Jason. Όταν το είδος άρχισε να κουράζει, το *Scream* (1996) το ανανέωσε με μια αυτοαναφορική προσέγγιση που σχολίασε τους κανόνες του horror.
Η επανάσταση του zero budget ήρθε από δύο άγνωστους δημιουργούς με το *The Blair Witch Project* (1999), το οποίο απέδειξε ότι δεν χρειάζεται μεγάλος προϋπολογισμός και ότι ο φόβος μπορεί να προκύψει και εκτός κάδρου. Λίγα χρόνια αργότερα, η Blumhouse καθόρισε τη συνταγή του success με μικρούς προϋπολογισμούς και πλήρη ελευθερία στους σκηνοθέτες, προάγοντας ταινίες όπως τα *Paranormal Activity* και *Get Out*.
Γιατί μας ελκύει ο τρόμος; Οι ειδικοί σημειώνουν δύο παράδοξα: οι παλιοί φανς του είδους, που μεγάλωσαν με ταινίες τρόμου στα ’80s και ’90s, είναι πλέον παραγωγοί και σκηνοθέτες, ενώ το κοινό ανανεώνεται διαρκώς, με μεγάλο ποσοστό θεατών ηλικίας 19-24 ετών. Στην πραγματικότητα, οι ταινίες τρόμου προσφέρουν ένα είδος καθαρτηρίου. Σε μια εποχή γεμάτη άγχη και κρίσεις, οι θεατές βρίσκουν έναν ελεγχόμενο τρόπο να εκτονώσουν τον φόβο και το άγχος.
Το μέλλον του τρόμου επικεντρώνεται σε σύγχρονες ανησυχίες όπως η τεχνητή νοημοσύνη και οι τοξικές σχέσεις. Σε αντίθεση με τα μεγάλα blockbuster που επαναλαμβάνονται, ο τρόμος επιβραβεύει την καινοτομία. Κάθε remake έχει τη δική του ταυτότητα — ο πραγματικός τρόμος δεν εξαντλείται ποτέ. Γιατί, όπως δήλωσε και ο μεγάλος Σαρτρ, «η κόλαση είναι οι άλλοι» — στον κόσμο του horror, οι φώτα ανάβουν πιο γρήγορα.
Βίντεο:
Πηγή περιεχομένου: in.gr
