Ηγετικό πρόσωπο της ξενοδοχειακής κοινότητας της Χαλκιδικής εδώ και σχεδόν δύο δεκαετίες, ο Γρηγόρης Τάσιος διατηρεί σταθερά τη θέση του προέδρου της Ένωσης Ξενοδόχων. Με μια σειρά διαδοχικών επανεκλογών, έχει καταφέρει να χτίσει ένα ισχυρό διοικητικό αποτύπωμα, το οποίο – ανάλογα με την οπτική – μπορεί να θεωρηθεί είτε εγγύηση συνέχειας, είτε σύμπτωμα στασιμότητας.
Οι τελευταίες εκλογές, που διεξήχθησαν τον Οκτώβριο του 2024, ολοκληρώθηκαν χωρίς ενστάσεις ενώ το νέο Διοικητικό Συμβούλιο περιλαμβάνει αρκετά άτομα που έχουν διατελέσει ξανά μέλη του οργάνου και έχουν συνεργαστεί με τον Γρηγόρη Τάσιο και σε προηγούμενες θητείες, στοιχείο που προϊδεάζει για ένα σταθερό δίκτυο υποστήριξης.
Συγκεκριμένα, από τα πέντε βασικά μέλη του νέου Διοικητικού Συμβουλίου, τα τέσσερα – μεταξύ αυτών οι Λασπάς, Γατσιός και Καπούλας – έχουν υπηρετήσει και στο προηγούμενο ΔΣ, ενώ ο ίδιος ο Τάσιος κατέχει την προεδρία για έκτη συνεχόμενη φορά. Η σταθερότητα στη σύνθεση γεννά ερωτήματα για το κατά πόσο ανανεώνεται ουσιαστικά η λίστα συμμετεχόντων και αν δίνεται χώρος σε νέους ξενοδόχους και επιχειρηματίες του κλάδου να διεκδικήσουν ρόλο. Υπάρχει και το διαχρονικό “αγκάθι” της αριθμητικής εκπροσώπησης, καθώς η Ένωση Ξενοδόχων Χαλκιδικής καλύπτει περίπου το 40–45% των ξενοδοχειακών μονάδων του νομού, γεγονός που θέτει ζήτημα κατά πόσο όλες οι φωνές της ξενοδοχειακής βάσης εκπροσωπούνται επαρκώς στο Διοικητικό της Συμβούλιο.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι στον χώρο που επισημαίνουν ότι η “συνέχεια” μπορεί μεν να εξασφαλίζει εμπειρία σε διαχειριστικά ζητήματα και συντονισμό, αλλά ενδέχεται να περιορίζει τις φωνές ανανέωσης, ιδίως από μικρότερες μονάδες ή επιχειρήσεις δεύτερης γενιάς που επιχειρούν να μπουν στο κάδρο.
Η απουσία εναλλακτικών υποψηφιοτήτων ή νέων προσώπων στο ΔΣ εγείρει ερωτήματα για το κατά πόσο το κλίμα εντός της Ένωσης ενθαρρύνει τη συμμετοχή και την ευρύτερη εκπροσώπηση. Πόσο ανοιχτή είναι η διαδικασία σε όσους δεν έχουν ήδη ισχυρή παρουσία; Και τελικά, πώς διαμορφώνεται η σχέση μεταξύ θεσμικής σταθερότητας και ζωντανού πλουραλισμού;
Μήπως η σταθερότητα καταλήγει να μοιάζει με ακινησία;
Φέτος, σύμφωνα με μαρτυρίες ιδιοκτητών ξενοδοχείων, η Χαλκιδική κατέγραψε πτώση κρατήσεων που αγγίζει το 30%, με πολλούς να κάνουν λόγο για αδράνεια και για απουσία ουσιαστικής παρέμβασης ή προώθησης από πλευράς της Ένωσης. Όπως αναφέρουν, “χάσαμε τουρίστες με μεγάλο βαλάντιο, ενώ αυξήθηκε η επισκεψιμότητα από πελάτες με πιο περιορισμένο προϋπολογισμό”. Επιπλέον, η αγορά της Γερμανίας – παραδοσιακά σημαντική για τον προορισμό – παρουσίασε πτώση της τάξης του 10%, στοιχείο που αποδίδεται στην έλλειψη στοχευμένων κινήσεων προβολής και συνεργειών.
Η συζήτηση για το μέλλον της Ένωσης και της Χαλκιδικής εν γένει παραμένει ανοιχτή. Αν δεν επαναπροσδιοριστούν οι προτεραιότητες και η στρατηγική εκπροσώπησης, το ερώτημα που θα πλανάται είναι: πόσο “ένωση” είναι τελικά η Ένωση;
