Η έρευνα αναδεικνύει την πιθανή αυτοάνοση φύση της ALS, ανοίγοντας νέες προοπτικές στη θεραπεία της. Κάθε 90 λεπτά, σε παγκόσμιο επίπεδο, διαγιγνώσκεται ένα άτομο με πλάγια μυατροφική σκλήρυνση (ALS). Καθημερινά, πολλοί άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους εξαιτίας αυτής της νόσου, που προκαλεί σταδιακή καταστροφή των νευρώνων. Αξιοσημείωτο είναι ότι το 90% των περιπτώσεων δεν έχουν οικογενειακό ιστορικό της νόσου. Η ALS πλήττει κυρίως άτομα ηλικίας 40 έως 70 ετών και το προσδόκιμο επιβίωσης μετά τη διάγνωση σπάνια ξεπερνά τα τέσσερα χρόνια, με σχεδόν τους μισούς ασθενείς να αποβιώνουν μέσα σε 14 έως 18 μήνες από την διάγνωση, συχνά λόγω αναπνευστικής ανεπάρκειας. Σήμερα, περίπου 350.000 άτομα έχουν διαγνωστεί με αυτή τη σοβαρή νόσο και οι περιπτώσεις αναμένονται να αυξηθούν κατά 70% μέχρι το 2040.
Η ALS έχει αποκτήσει μεγαλύτερη αναγνωσιμότητα λόγω της πορείας γνωστών προσώπων που την αντιμετώπισαν. Ένα από τα πιο εμβληματικά παραδείγματα είναι ο Στίβεν Χόκινγκ, ο οποίος βίωσε τη νόσο για περισσότερο από 55 χρόνια. Αντίθετα, ο Λου Γκέριγκ, διάσημος αστέρας του μπέιζμπολ, απεβίωσε δύο χρόνια μετά τη διάγνωσή του. Στον τομέα της ψυχαγωγίας, ο ηθοποιός Ερικ Ντέιν, γνωστός από το Grey’s Anatomy, ανακοίνωσε την διάγνωσή του με ALS τον περασμένο Απρίλιο, προκαλώντας παγκόσμιο ενδιαφέρον με τις πρόσφατες εμφανίσεις του σε αμαξίδιο.
Μια νέα μελέτη από επιστήμονες του Ινστιτούτου Ανοσολογίας La Jolla και του Ιατρικού Κέντρου Irving του Πανεπιστημίου Κολούμπια δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature, αποκαλύπτοντας ότι η ALS μπορεί να έχει αυτοάνοση φύση. Συγκεκριμένα, ανακάλυψαν ότι τα CD4+ T κύτταρα στοχεύουν λανθασμένα συγκεκριμένες πρωτεΐνες του νευρικού συστήματος στους ασθενείς με ALS. Ο καθηγητής Αλεσάντρο Σέτε, που ηγείται της μελέτης, επεσήμανε ότι αυτή είναι η πρώτη απόδειξη αυτοάνοσων αντιδράσεων στους ασθενείς με ALS.
Η έρευνα αποκάλυψε ότι οι ασθενείς με ALS παράγουν μεγάλο αριθμό CD4+ T κυττάρων που στοχεύουν την πρωτεΐνη C9orf72, η οποία εκφράζεται στους νευρώνες. Αυτό το χαρακτηριστικό μπορεί να εξηγήσει γιατί υπάρχουν δύο υποομάδες ασθενών: μία που παρουσιάζει ταχεία εξέλιξη της νόσου και μία δεύτερη, μειονότητα, που επιβιώνει περισσότερα από 10 χρόνια. Ο καθηγητής Σέτε τόνισε ότι η απόκριση των Τ κυττάρων είναι καθοριστική και ότι μπορεί να αναπτυχθούν νέες θεραπείες που να ενισχύουν τις προστατευτικές αποκρίσεις του ανοσοποιητικού.
Μάλιστα, η μελέτη ενδέχεται να έχει εφαρμογές και σε άλλες νευρολογικές διαταραχές, όπως η νόσος του Πάρκινσον και η νόσος Αλτσχάιμερ, προσδιορίζοντας τη σύνδεση μεταξύ αυτοάνοσης αντίδρασης και νευροεκφυλιστικών νόσων. Ο καθηγητής Σέτε δήλωσε ότι τα ευρήματα αποδεικνύουν ότι η αυτοανοσία είναι πιθανότατα κανόνας στις νευροεκφυλιστικές νόσους, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για περαιτέρω έρευνα και νέες θεραπευτικές προσεγγίσεις.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
