Η Ουλρίκε Μάινχοφ, η συμβολική μορφή της RAF, υποστήριξε πως ο θάνατός της δεν ήταν αυτοκτονία αλλά φόνος. Η ιστορία της Ουλρίκε Μάινχοφ, μιας από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες της γερμανικής ιστορίας, αποτυπώνει τη δραματική πραγματικότητα που βίωσε κατά τη διάρκεια της κράτησής της. Σιωπή. Απ’ έξω ούτε φωνή, ούτε ήχος. Το μυαλό μου κυλάει στο πάτωμα και χάνεται στο λευκό του κελιού μου. Η Μάινχοφ, μέλος της Φράξιας Κόκκινος Στρατός (RAF), υπηρέτησε ως φωνή διαμαρτυρίας κατά των συνθηκών που βίωσε, τόσο προσωπικά όσο και πολιτικά.
Από τον Ιούνιο του 1972 έως τον Φεβρουάριο του 1973, υπηρέτησε την ποινή της στη φυλακή της Κολωνίας Όσεντορφ και στη συνέχεια στα κελιά του Σταμχάιμ στη Στουτγάρδη, όπου αντιμετώπισε απόλυτη απομόνωση και απαγόρευση επικοινωνίας με τον δικηγόρο της. Στις 9 Μαΐου 1976, βρέθηκε απαγχωνισμένη στο κελί 719, με το πόρισμα της νεκροψίας να δηλώνει αυτοκτονία, γεγονός που δεν πείθει κανέναν.
Η αμφιλεγόμενη αυτή υπόθεση προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στην κοινωνία, ενώ η οικογένεια της Μάινχοφ αντέτεινε ότι το γερμανικό κράτος απέφυγε να παράσχει τα απαραίτητα στοιχεία σε ειδικούς. Λίγο πριν από τον θάνατό της, δήλωσε στην αδερφή της ότι αν μάθαινε πως αυτοκτόνησε, να είναι σίγουρη ότι επρόκειτο για φόνο.
Δύο χρόνια μετά, οι Ντάριο Φο και Φράνκα Ράμε εξέδωσαν ένα κείμενο-καταγγελία για τις κρατικές αυθαιρεσίες και την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αναδεικνύοντας τη σημαντικότητα της υπόθεσης Μάινχοφ στην ιστορία της Γερμανίας.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
