Αναλύουμε την επιρροή του Αριστοτέλη στη φιλοσοφία και τη θρησκεία, εστιάζοντας στο χαμένο έργο του Περί φιλοσοφίας. Κατά την παραμονή του Αριστοτέλη στην Άσσο της Μυσίας, λίγο μετά τον θάνατο του Πλάτωνα, ενδέχεται να τοποθετείται η συγγραφή του διαλόγου «Περί φιλοσοφίας». Αυτό το χαμένο έργο, που σύμφωνα με τις πηγές αποτελούνταν από τρία βιβλία, περιλάμβανε εισαγωγές και συνεχείς αναπτύξεις θεμάτων μέσω μαθημάτων, στα οποία συμμετείχε και ο ίδιος ο Αριστοτέλης. Κεντρικό χαρακτηριστικό του διαλόγου είναι η κριτική του Αριστοτέλη στη διδασκαλία του Πλάτωνα σχετικά με τις αριθμούς-ιδέες, αναδεικνύοντας τη συνολική του αντίθεση στη θεωρία των ιδεών.
Στο πρώτο βιβλίο, ο Αριστοτέλης εξετάζει την ιστορική εξέλιξη της φιλοσοφίας, διευρύνοντας την ανάλυσή του πέρα από την ελληνική φιλοσοφία και θεολογία, περιλαμβάνοντας επίσης τη θρησκευτική σοφία της Ανατολής. Στο δεύτερο βιβλίο, αναλύει κριτικά την πλατωνική θεωρία των ιδεών, ενώ στο τρίτο αναπτύσσει τη δική του θεολογία και κοσμολογία. Μέσω των επιχειρημάτων του για την ύπαρξη του θεού, όπως η κυκλική κίνηση των άστρων, καταδεικνύει τη σύνδεση με τις θεότητες-άστρα του Πλάτωνα, αποδεικνύοντας την επιρροή που ασκεί στη φιλοσοφία της θρησκείας στη Δύση.
Στην απεικόνιση του άρθρου απεικονίζεται ο Κικέρων, ο οποίος επηρεάστηκε σημαντικά από το χαμένο αριστοτελικό σύγγραμμα «Περί φιλοσοφίας».
Πηγή περιεχομένου: in.gr
