Ανακαλύψτε την αριστοτελική σκέψη σχετικά με την ψυχή και τη φυσική ζωή μέσω των έργων του Αριστοτέλη. Με το τελευταίο έργο του Αριστοτέλη «Περί ψυχής», το οποίο έχουμε ήδη αναφέρει στο προηγούμενο άρθρο μας, συνδέεται μια σειρά από συγγράμματα του, που συγκεντρώθηκαν για πρώτη φορά κατά τον Μεσαίωνα, πιθανότατα στα τέλη του 13ου αιώνα, γνωστά με τον γενικό τίτλο «Μικρά Φυσικά». Στα έργα αυτά, ο φιλόσοφος από την Σταγειρό, αναλύει τη σχέση μεταξύ σώματος και ψυχής, διερευνώντας φαινόμενα και ζωτικές λειτουργίες που αφορούν και τα δύο αυτά στοιχεία. Ο Αριστοτέλης θεωρεί την καρδιά ως το κεντρικό όργανο και έδρα των ψυχικών λειτουργιών, υπογραμμίζοντας την σημασία της για τη ζωή.
Οι επιμέρους τίτλοι των συγγραμμάτων του περιλαμβάνουν: «Περί αισθήσεως και αισθητών», «Περί μνήμης και αναμνήσεως», «Περί ύπνου και εγρηγόρσεως», «Περί ενυπνίων (ονείρων)», «Περί της καθ’ ύπνον μαντικής», «Περί μακροβιότητος και βραχυβιότητος». Παράλληλα, υπάρχουν τρεις πρόσθετες πραγματείες, οι οποίες πιθανώς σχημάτιζαν ένα ενιαίο έργο, με τίτλους: «Περί νεότητος και γήρως», «Περί ζωής και θανάτου», και «Περί αναπνοής».
Στα σύντομα αυτά συγγράμματα, ο Αριστοτέλης προσεγγίζει την ψυχοφυσιολογία των έμβιων όντων, εστιάζοντας στην πορεία της φυσικής ζωής. Επιπλέον, στο αριστοτελικό corpus περιλαμβάνονται τρεις σημαντικές συνθέσεις ηθικής διδασκαλίας: τα «Ηθικά Νικομάχεια», τα «Ηθικά Ευδήμεια» και τα «Ηθικά Μεγάλα». Εικάζεται ότι τα δύο πρώτα από αυτά φέρουν τα ονόματα των εκδοτών τους και όχι των προσώπων που αναφέρονται σε αυτά. Οι εκδότες ήταν ο Νικόμαχος, γιος του Αριστοτέλη, και ο Εύδημος ο Ρόδιος, μαθητής του φιλοσόφου.
*Στη φωτογραφία του παρόντος άρθρου, παρουσιάζεται η έκδοση του αριστοτελικού συγγράμματος «Μικρά Φυσικά» (εισαγωγή, μετάφραση και σχόλια από τους Ν. Δ. Σωτηράκη και Α. Ε. Ευσταθίου, επιμέλεια έκδοσης Ε. Π. Παπανούτσου, εκδόσεις Ι. Ν. Ζαχαρόπουλου).*
Πηγή περιεχομένου: in.gr
