Ανακαλύψτε την επίδραση της αριστοτελικής σκέψης στη φιλοσοφία και τη θεωρία της εξέλιξης. Ως τέταρτη αρχή στην αριστοτελική ερμηνεία της φύσης, δίπλα στην ύλη (το υλικό αίτιο), το είδος (το μορφικό αίτιο) και την κίνηση (το ποιητικό αίτιο), προβάλλει το τέλος (το τελικό αίτιο), δηλαδή ο σκοπός. Ο Αριστοτέλης αναδεικνύεται ως ο μείζων φορέας της τελεολογικής σκέψης, κατανοώντας τη φύση ως μια απρόσωπη δύναμη που κατευθύνεται πάντα προς ένα σκοπό. Η κίνηση προς τη μορφή συνδυάζεται με την κίνηση προς ένα σκοπό ταγμένο από τη φύση, θέτοντας τα θεμέλια για τη θεωρία της εξέλιξης.
Σχετικά με τη γένεση και τη διαμόρφωση των Φυσικών, μπορούμε να επισημάνουμε ότι, παρά το νοηματικό τους περιεχόμενο, αυτά τοποθετούνται στην πρώιμη περίοδο του Σταγειρίτη φιλοσόφου. Το έργο που γνωρίζουμε σήμερα ως Φυσικά προήλθε από τη μεταγενέστερη συνένωση διαφόρων τμημάτων, δηλαδή αποτέλεσε το αποτέλεσμα μιας καθυστερημένης ενοποίησης παλαιών και νέων στοιχείων.
*Στη φωτογραφία του παρόντος άρθρου, έκδοση των Φυσικών του Αριστοτέλη.*
Πηγή περιεχομένου: in.gr
