Ανακαλύψτε πώς η Michelin μετέτρεψε τα ελαστικά σε γαστρονομικούς οδηγούς με αστέρια αριστείας. Τα αστέρια Michelin, τα οποία σήμερα αποτελούν σύμβολο αριστείας στον κόσμο της γαστρονομίας, έχουν τις ρίζες τους σε μια στρατηγική πώλησης ελαστικών. Στις αρχές του 20ού αιώνα, η γαλλική εταιρεία Michelin, γνωστή κυρίως για τα ελαστικά της, εμπνεύστηκε από μια καινοτόμο ιδέα. Οι αδελφοί André και Édouard Michelin, αναζητώντας τρόπους για να ενισχύσουν τη ζήτηση αυτοκινήτων και, συνεπώς, ελαστικών, παρουσίασαν το Michelin Guide. Η πρώτη έκδοση, το 1900, ήταν ένας δωρεάν οδηγός για Γάλλους οδηγούς, γεμάτος με χάρτες, βενζινάδικα και εστιατόρια.
Η στρατηγική τους ήταν απλή: όσο περισσότερο ταξίδευε ο κόσμος, τόσο περισσότερο φθείρονταν τα ελαστικά και απαιτούσαν αντικατάσταση. Το γεύμα καθ’ οδόν θεωρούνταν απλώς μια στάση, χωρίς κανείς να φαντάζεται ότι θα εξελισσόταν σε κεντρικό θέμα. Με την πάροδο των ετών, η κατηγορία εστιατορίων στον οδηγό άρχισε να αποκτά ιδιαίτερη σημασία, οδηγώντας στην εισαγωγή των αστέρων το 1926.
Το 1931, το σύστημα βαθμολόγησης επεκτάθηκε σε τρία αστέρια, με την ακολουθία που γνωρίζουμε σήμερα: ένα αστέρι σημαίνει πολύ καλό στην κατηγορία του, δύο αστέρια υποδεικνύουν ότι αξίζει να γίνει μια παράκαμψη και τρία αστέρια σήμαιναν ότι αξίζει ένα ειδικό ταξίδι. Σήμερα, τα αστέρια Michelin παραμένουν ένα από τα πιο επιδραστικά εργαλεία αξιολόγησης στη διεθνή εστιατορική σκηνή, με τις αξιολογήσεις να είναι ανώνυμες, αυστηρές και ανεξάρτητες από την βιομηχανία της γαστρονομίας.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
