Αναλυτική επισκόπηση της καθυστέρησης της ανάπτυξης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στην Ελλάδα, με επιπτώσεις στις επενδύσεις. Το σχέδιο ανάπτυξης θαλάσσιων ανεμογεννητριών στην Ελλάδα παραμένει στάσιμο, καθώς μια κρίσιμη απόφαση που αφορά το Υπουργείο Εξωτερικών είναι καθυλωμένη από την αρχή της χρονιάς. Η καθυστέρηση έχει παγώσει δισεκατομμύρια σε πιθανές επενδύσεις και έχει αφήσει ανεκμετάλλευτους τους εκτενείς ανέμους της χώρας, τη στιγμή που η Ευρώπη προχωρά με σημαντικά έργα ανανεώσιμης ενέργειας.
Από τους τελευταίους οκτώ μήνες, η Αθήνα εξετάζει τους γεωπολιτικούς κινδύνους της ανάπτυξης θαλάσσιων ανεμογεννητριών στο Αιγαίο. Αυτά τα έργα βρίσκονται κάτω από την ίδια σκιά αβεβαιότητας που πλανάται πάνω από άλλες στρατηγικές πρωτοβουλίες στα ελληνικά ύδατα, όπως η διασύνδεση ηλεκτρικής ενέργειας Ελλάδας-Κύπρου και η εξερεύνηση υδρογονανθράκων.
Εν τω μεταξύ, η Τουρκία προετοιμάζει ήδη τον πρώτο της διαγωνισμό για θαλάσσιες ανεμογεννήτριες το 2027, στα πλαίσια ενός εθνικού σχεδίου που προβλέπει 7 GW χωρητικότητας στη Θάλασσα του Μαρμαρά, τη Μαύρη Θάλασσα και το Αιγαίο μέχρι το 2040.
Στην Ελλάδα, τρία χρόνια μετά την ψήφο του νόμου για τις θαλάσσιες ανεμογεννήτριες, το Υπουργείο Εξωτερικών—παρά το γεγονός ότι έχει εγκρίνει το Εθνικό Πρόγραμμα Ανάπτυξης Θαλάσσιων Ανεμογεννητριών—δεν έχει ακόμη εγκρίνει τον λεπτομερή χάρτη θαλάσσιων οικοπέδων που θα συμπεριληφθούν στην υπουργική απόφαση. Αυτές οι καθορισμένες περιοχές, όλες σε απόσταση έξι ναυτικών μιλίων, αναμένεται να φιλοξενήσουν τις πρώτες θαλάσσιες επενδύσεις της χώρας.
Σύμφωνα με το Εθνικό Σχέδιο Ενέργειας και Κλίματος της Ελλάδας, ο στόχος είναι να επιτευχθεί περίπου 2 GW θαλάσσιας χωρητικότητας μέχρι το 2030, προσελκύοντας πάνω από 7 δισεκατομμύρια ευρώ σε επενδύσεις τα επόμενα επτά χρόνια. Ο φορέας μεταφοράς IPTO έχει ήδη προγραμματίσει τον απαραίτητο χώρο στο δίκτυο για αυτήν τη χωρητικότητα.
Οι εκτιμήσεις της βιομηχανίας υποδεικνύουν ότι οι Οργανωμένες Ζώνες Ανάπτυξης Θαλάσσιων Ανεμογεννητριών θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν συνολικά έως 12.4 GW. Ο μεσοπρόθεσμος στόχος είναι να αρχίσουν να λειτουργούν τα πρώτα θαλάσσια έργα ανεμογεννητριών της Ελλάδας μεταξύ 2030 και 2032, σε μία ή περισσότερες από τις δέκα προτεραιότητες περιοχές, οι οποίες συνολικά έχουν δυναμικό 4.9 GW.
Ενώ η Ελλάδα διστάζει, η Ευρώπη προχωρά μπροστά: η ΕΕ στοχεύει σε τουλάχιστον 300 GW θαλάσσιων ανεμογεννητριών τα επόμενα χρόνια—δέκα φορές την σημερινή παραγωγή—και έως 500 GW μέχρι το 2050. Σημαντικά έργα προχωρούν από τη Δανία και τη Βρετανία μέχρι τη Γαλλία, την Πολωνία, την Πορτογαλία, την Ισπανία και την Ιταλία.
Σύμφωνα με την WindEurope, η ΕΕ πρέπει να διπλασιάσει τη χωρητικότητα των λιμανιών, να ενισχύσει τις αλυσίδες εφοδιασμού και να επιταχύνει τις άδειες για να επεκτείνει τη θαλάσσια ενέργεια από 10 GW ετησίως σήμερα σε 15 GW μετά το 2030. Ο στόχος της ΕΕ είναι να αυξήσει τη χωρητικότητα από 36.6 GW τώρα σε 84 GW μέχρι το 2030.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
