Εξερεύνηση των ιδεών του Αλαίν Μπαντιού και του Τόνι Νέγκρι για τον κοινωνικό μετασχηματισμό. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 και κυρίως όσο προχωρούσε η δεκαετία του 1980, αναδυόταν μια ολοένα και πιο έντονη τάση συνθηκολόγησης στους κόλπους των διανοουμένων, οι οποίοι προηγουμένως είχαν στρατευτεί υπέρ ενός ριζικού κοινωνικού μετασχηματισμού, ειδικά κατά τη διάρκεια του παγκόσμιου 1968. Ακόμη και όταν αυτή η συνθηκολόγηση δεν σήμαινε ότι συμπεριφέρονταν σαν παλαιάς κοπής ανανήψαντες, αρκετοί εκπρόσωποι του ριζοσπαστικού στοχασμού αναδιπλώθηκαν σε μια αμιγώς θεωρητική ή φιλολογική ενασχόληση, θεωρώντας ότι είχε χαθεί η δυνατότητα η ανατρεπτική σκέψη να γίνει πράξη. Παρ’ όλα αυτά, οι στοχαστές που διατήρησαν τη διανοητική και πολιτική τους στράτευση, όπως ο Αλαίν Μπαντιού και ο Τόνι Νέγκρι, απέκτησαν ειδικό κύρος, καθώς η σκέψη τους είχε σφραγιστεί από τα γεγονότα της δεκαετίας του 1960, με τον γαλλικό Μάη του 1968 για τον Μπαντιού και την ακολουθία των ριζοσπαστικών κοινωνικών αγώνων στην Ιταλία για τον Νέγκρι.
Και οι δύο ενσωμάτωσαν την θεωρητική τους ενασχόληση με την πολιτική δράση, διαμορφώνοντας έναν ιδιαίτερο τρόπο σκέψης, όπως ο μαοϊσμός και ο εργατισμός. Επιχείρησαν να μετασχηματίσουν τις εμπειρίες από την πολιτική στράτευση σε φιλοσοφική δημιουργικότητα, παρά τις αντιξοότητες που αντιμετώπισαν. Η συνεισφορά τους παραμένει επίκαιρη και ενδιαφέρουσα για τις νεότερες γενιές που αναζητούν ανατρεπτικές θεωρητικές προσεγγίσεις.
Αξιοσημείωτες είναι οι διαφορές στην προσέγγιση τους: ο Μπαντιού διατηρεί ένα αυστηρό φιλοσοφικό ύφος, ενώ ο Νέγκρι επιδεικνύει έναν πιο ενθουσιώδη λόγο. Ωστόσο, αυτές οι διαφορές δεν εμπόδισαν τον Αλμπέρτο Τοσκάνο να τους προσεγγίσει από κοινού στο πρόσφατο έργο του «Κομμουνισμός στη φιλοσοφία», προσφέροντας μια νέα οπτική για τις σκέψεις τους σχετικά με την κοινωνική χειραφέτηση και την πολιτική δράση.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
