Ανακαλύψτε το θεατρικό έργο του Χάρολντ Πίντερ και τις σκέψεις του για τη δημιουργική διαδικασία. Εναρκτήριο έργο της νέας θεατρικής σεζόν στη Γαλλία αποτελεί η πρόσφατη δημιουργία του Χάρολντ Πίντερ, ο οποίος, γνωστός για το έργο του «Επιστάτης», έγραψε το έργο «Παλιοί καιροί» (γαλλικός τίτλος: «Ήταν χθες») κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Πρόκειται για ένα έργο που περιστρέφεται γύρω από έναν άνδρα και δύο γυναίκες που επανασμίγουν μετά από είκοσι χρόνια χωρισμού. Ο άνδρας (Ζαν Ροσφόρ) αναγκάζεται να αναρωτηθεί αν αποτελεί μέρος του κοινού τους παρελθόντος, καθώς η προσωπικότητά του αμφισβητείται και η μοναξιά του εντείνεται. Η παράσταση ανεβαίνει στο Τεάτρ Μονπαρνάς, σε σκηνοθεσία του Χόρχε Λαβελλί.
Ο Χάρολντ Πίντερ ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του στο θέατρο το 1957. Πριν γίνει διάσημος συγγραφέας, υπηρέτησε ως επαγγελματίας ηθοποιός και μόνιμος σεναριογράφος στις ταινίες του Τζόζεφ Λόζεϋ. Στα 40 του, μοιάζει νεώτερος και βρίσκεται στο Παρίσι για να παρακολουθήσει τις πρόβες του «Ήταν χθες». Αν και προτιμά να μην μιλάει για τον εαυτό του, η συζήτηση μαζί του αρχίζει με ευκολία, αμέσως μόλις του δείχνει το πώς προσθέτω ζάχαρη στον καφέ μου.
Ο Πίντερ τονίζει ότι οι μικρές λεπτομέρειες παίζουν σημαντικό ρόλο στα έργα του. Ένα παράδειγμα αποτελεί μια σκηνή από το έργο του «Ο Γυρισμός», όπου το ποτήρι με το νερό είναι κεντρικό στην πλοκή. Αυτές οι λεπτομέρειες ενδέχεται να μην είναι συνειδητές για τον ίδιο, αλλά αναδεικνύουν τη βαθιά ανθρώπινη διάσταση των χαρακτήρων του. Καθώς εξελίσσεται η κουβέντα, αποκαλύπτει επίσης την αίσθηση αποξένωσης που βιώνει, παρά την κοινωνική του ένταξη.
Επιπλέον, η διαφορά μεταξύ θεάτρου και κινηματογράφου τον απασχολεί, επισημαίνοντας ότι η τηλεόραση και το ραδιόφωνο παρέχουν περισσότερες ευκαιρίες στους θεατρικούς συγγραφείς, ενώ οι τελευταίες δεκαετίες τον έχουν κρατήσει μακριά από τη μικρή οθόνη.
Το έργο του Χάρολντ Πίντερ προσφέρει ένα ενδιαφέρον πεδίο για συζήτηση γύρω από τη φύση του ανθρώπου και τις σχέσεις του. Απλώνει ένα πλέγμα παρατηρήσεων για τις ανθρώπινες καταστάσεις και τονίζει τη σημασία των συναισθημάτων στην τέχνη του θεάτρου.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
