Εξετάζοντας τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, αναδεικνύεται η ευθύνη της Άγκυρας και οι προκλήσεις για την Ελλάδα. Αν προσεγγίσουμε ψύχραιμα και αντικειμενικά το κορυφαίο ζήτημα της εξωτερικής πολιτικής, είναι σαφές ότι το βάρος της αποδείξεως ανήκει και πάλι στην Άγκυρα, ενώ οι προκλήσεις της διαχείρισης βαρύνουν και τις δύο πλευρές.
Όσο η Ελλάδα δεν ζητά τίποτα και δεν παραχωρεί όσα της ανήκουν, η Τουρκία επιδιώκει συνεχώς εδάφη που δεν της ανήκουν. Στηρίζοντας την ανάγκη για ηρεμία στην περιοχή, η Ελλάδα έχει κάθε λόγο να προωθεί την σταθερότητα και την τήρηση του status quo, αντίθετα με την Τουρκία, που συνεχώς δημιουργεί εντάσεις και προστριβές.
Ανεξαρτήτως των δικών μας λαθών, η Τουρκία ακολουθεί μια επεκτατική πολιτική που επηρεάζει την καλή γειτονία και τη συνεργασία στην περιοχή. Όσο η Ελλάδα τηρεί τις σύγχρονες δημοκρατικές αρχές, η Τουρκία συνεχίζει να πορεύεται με αυταρχικές πολιτικές που απομακρύνουν την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μπορεί οι διεθνείς οργανισμοί να έχουν επανειλημμένα καταδικάσει τις τουρκικές επιθετικές ενέργειες, ωστόσο οι ξένες δυνάμεις παραμένουν διστακτικές και συγκαλύπτουν τις παραβιάσεις της Τουρκίας, προσπαθώντας να διατηρήσουν την πολιτική τους επιρροή στην περιοχή.
Το παρόν άρθρο δημοσιεύεται με αφορμή την επέτειο 51 ετών από τα γεγονότα της Κύπρου το 1974 και τη χθεσινή άτυπη πενταμερή συνάντηση για το Κυπριακό στη Νέα Υόρκη.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
