Η απελευθέρωση των Επτανήσων από την ξένη κυριαρχία αποτελεί σταθμό στην ελληνική ιστορία. Η ένωσή τους με την Ελλάδα, που πραγματοποιήθηκε μετά το 1821, συγκαταλέγεται στα πιο καθοριστικά γεγονότα της ελληνικής ιστορίας. Ο αγώνας των Ιονίων νήσων για την ελληνική ιδέα χρονολογείται από πολλά χρόνια πριν. Κατά την περίοδο της βενετοκρατίας, πολλοί Επτανήσιοι συμμετείχαν στους πολέμους της Δημοκρατίας της Βενετίας για την ανάκτηση των ελληνικών εδαφών. Αυτοί οι ευπατρίδες της Κέρκυρας, οι περισσότεροι εκ των οποίων είχαν γίνει σχεδόν ιταλόφωνοι, δεν απηρνήθηκαν την πατρίδα τους, αλλά αντιθέτως κατόρθωσαν να ενσωματώσουν τους περισσότερους από τους Βενετούς που μετακόμισαν στα νησιά.
Με την κατάληψη των νήσων από τους Γάλλους δημοκρατικούς το 1797, σημειώθηκε μια νέα αφύπνιση της εθνικής συνείδησης. Ο Ναπολέων, αντιλαμβανόμενος την κατάσταση των Ιονίων νήσων, προέτρεψε τον στρατηγό Γεντιλή να μνημονεύει την αρχαία Ελλάδα στις προκηρύξεις του. Στην Κέρκυρα, ο στρατηγός δήλωσε ότι ερχόταν να φέρει ελευθερία και ισότητα στην Ελλάδα μετά από μακραίωνα σκλαβιά. Ο Ναπολέων ήλπιζε ότι τα κατορθώματα του Μιλτιάδου και του Θεμιστοκλέους θα αναγεννήσουν την Ελλάδα και θα την επαναφέρουν στην αρχαία της δόξα.
Η κατάσταση άλλαξε με την έλευση των Ρωσσοτούρκων, οι οποίοι, υπό την ηγεσία των ναυάρχων Ουσακώφ και Κατήρμπεην, ανέλαβαν τη διοίκηση των Ιονίων νήσων, οι οποίες χαρακτηρίστηκαν ως η πρώτη ελληνική ηγεμονία και έγιναν δεκτές ως η απαρχή της ελληνικής αναγέννησης. Ωστόσο, αυτή η πολιτική οργάνωση δεν κράτησε για πολύ, καθώς ο Ρώσος αυτοκράτορας, σε συμφωνία με τον Ναπολέοντα, παρέδωσε τις νήσους στους Γάλλους, οι οποίοι τις ενέταξαν ως νομούς στη Γαλλία.
Στα συνέδρια του 1814 και 1815, η δράση του Καποδίστρια αναδείχθηκε. Ο Κερκυραίος πολιτικός διασφάλισε την ανεξαρτησία των Ιονίων νήσων υπό την προστασία της Αγγλίας μέσω της συνθήκης του Παρισιού το 1815. Ωστόσο, η ανεξαρτησία αυτή ήταν περιορισμένη, καθώς οι όροι της συνθήκης εξαρτώνταν από τους αυστηρούς αγγλικούς διοικητές, οι οποίοι προσπαθούσαν να επιβάλουν τη θέλησή τους σε έναν φιλελεύθερο και περήφανο λαό που δεν μπορούσε να το ανεχθεί.
Η ελληνική επανάσταση αποτέλεσε μια ιστορική στιγμή που ώθησε τους Επτανήσιους να συμμετάσχουν ενεργά στον ιερό αγώνα. Η Κεφαλληνία, η Ζάκυνθος και η Κέρκυρα συνέβαλαν αποφασιστικά στην επανάσταση, προσφέροντας ανθρώπους και πόρους, ενώ οι ιδέες της ελευθερίας και του ριζοσπαστισμού άρχισαν να αντηχούν πιο δυνατά στους κόλπους των νησιών.
Η πορεία προς την ενσωμάτωση της Επτανήσου με την Ελλάδα έφθασε στο αποκορύφωμά της το 1863, όταν η βασίλισσα Βικτωρία ανακοίνωσε την παραχώρηση των Ιονίων νήσων, ακολουθώντας τη συνένωση που έγινε με τη διαδικασία που εκφράστηκε μέσω της Βουλής της Επτανήσου. Ο προεδρεύων της Βουλής, Στεφάνου Παδοβάς, κήρυξε την ένωση, επισημαίνοντας την ολοκλήρωση ενός μακροχρόνιου αγώνα για την ελευθερία και την εθνική ταυτότητα.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
