Ανακαλύψτε την ιστορία του Τζων Χαντ και της ιστορικής αποστολής στο Έβερεστ το 1953. Βλέποντας από κοντά, μια από αυτές τις μέρες, τον σερ Τζων Χαντ, τον αρχηγό της αγγλικής αποστολής που κατέκτησε το Έβερεστ για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία στις 29 Μαΐου 1953, αναδείχθηκε η σημασία του υψηλότερου βουνού στον κόσμο, ένα σημείο αναφοράς στην ορειβασία. Ο Λη Μάλλορη (George Herbert Leigh Mallory, 1886-1924), που θεωρείται θρύλος, χάθηκε επιχειρώντας να αναρριχηθεί στην κορυφή αυτή για τρίτη φορά, στις 8 Ιουνίου 1924. Ήταν ο πιο φημισμένος και πιο νέος ορειβάτης της Αγγλίας, περιγράφοντας την αναρρίχηση ως ένα βαθύ πνευματικό πάθος, παρά απλώς φυσική δραστηριότητα.
Αναρωτήθηκαν κάποιοι, «Γιατί σώνει και καλά θέλεις να ανέβεις σε αυτό το βουνό;» και η απάντηση του Μάλλορη ήταν απλή: «Μα αφού υπάρχει». Πέρυσι, μια αποστολή του Έβερεστ ανακάλυψε το σώμα του, διατηρημένο από τους πάγους, που αποτελεί αναμφίβολα σύμβολο του ανθρώπινου πάθους.
Ο Τζων Χαντ, που τον ακούσαμε πρόσφατα να μιλά για τις περιπέτειες μιας άλλης αποστολής στον Καύκασο, επιβεβαίωσε την προσωπικότητα του ανθρώπου που επηρεάζεται από την αγάπη και τον κίνδυνο του βουνού. Ήδη από το 1954, είχαμε γνωρίσει τον Βίλφρεντ Νόυς, μέλος της νικηφόρας αποστολής του Έβερεστ, ένας άνθρωπος απλότητας και ταπεινοφροσύνης, που δεν επιθυμούσε ποτέ να αναδείξει τον εαυτό του.
Αυτή η ταπεινότητα είναι χαρακτηριστική και του αρχηγού της αποστολής, ο οποίος βρέθηκε στην Ελλάδα καλεσμένος του Ελληνικού Ορειβατικού Συνδέσμου. Η ανάβαση στο Έβερεστ, με τις τρομακτικές δυσκολίες που συνοδεύουν την προσπάθεια, απαιτούσε όχι μόνο θέληση και αντοχή, αλλά και εξαιρετική οργάνωση και στρατηγική. Ο Χαντ προώθησε σταδιακά άνδρες και εφόδια, καθώς οι Ευρωπαίοι ορειβάτες και οι Σέρπας άνοιγαν το δρόμο τους μέσω των παγετώνων, προς την κορυφή.
Η διεθνής αναγνώριση που έλαβε ο Τζων Χαντ δεν άλλαξε την προσωπικότητά του. Παρά τη φήμη, παρέμεινε ταπεινός, όπως φάνηκε και κατά την παραλαβή ενός διπλώματος από τον Πρόεδρο του Ελληνικού Ορειβατικού Συνδέσμου. Ο Τζων Χαντ, ο οποίος δήλωσε ότι η ζωή πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μια περιπέτεια, ενθάρρυνε τα παιδιά να βλέπουν τις προκλήσεις της ζωής ως ευπρόσδεκτες δοκιμασίες.
Η παρουσία του στην Αρχαιολογική Εταιρεία ήταν μία ευκαιρία να μοιραστεί τις εμπειρίες του από τις αποστολές του και να προβάλλει την ομορφιά της αναρρίχησης. Αναλογίστηκε τις σχέσεις που αναπτύχθηκαν με τους Ρώσους ορειβάτες κατά την αποστολή τους στον Καύκασο, τονίζοντας τη φιλία που συνδέει τους ανθρώπους σε στιγμές δυσκολίας και κινδύνου.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
