Αφιέρωμα στον Γ. Π. Σαββίδη, τη συμβολή του στη νεοελληνική λογοτεχνία και την πολιτιστική κληρονομιά του. Στις στιγμές της θλίψης είναι δύσκολο να οργανώσεις τις σκέψεις σου, ενώ ο τόνος των λόγων σου καθίσταται πιο περίπλοκος καθώς η μνήμη του ανθρώπου για τον οποίο γράφεις προβάλλει εντονότερα. Όσα φέρνει στην επιφάνεια η πλημμύρα της μνήμης είναι προσωπικά, αμετάδοτα και, τελικώς, ιδιωτικά. Στην περίπτωση του Γ. Π. Σαββίδη, η αποδοχή των υπερβολικών εκδηλώσεων εκτίμησης πάντα τον ενόχλησε, ακόμη κι αν προέρχονταν από την πιο καθαρή αγάπη.
Η τελευταία μας συνάντηση πραγματοποιήθηκε την Τρίτη, 6 Ιουνίου, λίγες ημέρες πριν από την τιμητική εκδήλωση που διοργάνωσε ο Δήμος Λευκάδας για εκείνον. Σ’ έναν δροσερό κήπο στο Χαλάνδρι, συναντήθηκαν και άλλοι φίλοι, οι οποίοι μοιράστηκαν μαζί του αναμνήσεις και γέλια. Η αναγνώριση του έργου του έχει αντικείμενο αμέτρητους φιλολόγους και καλλιτέχνες που έλαβαν την καθοδήγησή του σε πανεπιστημιακές αίθουσες στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Η σημασία που έχει προσφέρει ο Γ. Π. Σαββίδης στη νεοελληνική φιλολογία είναι αναμφισβήτητη. Αν και η απουσία του αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό, η πολιτιστική κληρονομιά που μας έχει αφήσει διασφαλίζει ότι το έργο του θα συνεχίσει να εμπνέει μελλοντικές γενιές. Η προσφορά του στην ανάπτυξη των Νεοελληνικών Σπουδών και η ακλόνητη αφοσίωσή του στην λογοτεχνία τον καθιστούν αληθινό δάσκαλο και πρότυπο.
Ο Γ. Π. Σαββίδης, ευρέως γνωστός στην ακαδημαϊκή κοινότητα και πέρα από αυτήν, συνέβαλε σημαντικά στη διαμόρφωση της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας με τη δουλειά του ως καθηγητής και επιμελητής. Γεννημένος στην Αθήνα το 1929, σπούδασε σε κορυφαία πανεπιστήμια και εργάστηκε με πάθος μέχρι το τέλος της ζωής του. Η απουσία του θα είναι αισθητή, αλλά το έργο του θα συνεχίσει να ζει μέσα από τους σπουδαστές του και τους αναγνώστες του.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
