Γεώργιος Μιστριώτης, ο διακεκριμένος φιλόλογος και υπέρμαχος της καθαρεύουσας, άφησε ανεξίτηλο στίγμα στην ελληνική γλώσσα. Ο μακαρίτης Γεώργιος Μιστριώτης πίστευε ακράδαντα ότι ήταν ο μοναδικός κατάλληλος για τη διδασκαλία των αρχαίων δραμάτων, και για τον λόγο αυτόν ίδρυσε ειδική εταιρεία αφιερωμένη στην εκπαίδευση αυτής της τέχνης. Τα αρχαία δράματα διδάσκονταν στην αρχαία ελληνική γλώσσα, την οποία ελάχιστοι μπορούσαν να κατανοήσουν. Οι παραστάσεις του ήταν εντελώς μαθητικές, χωρίς τέχνη ή αισθητική, και οργανώνονταν κυρίως με την πεποίθηση ότι συντηρούσαν τον θαυμασμό για την αρχαία τέχνη και τους Έλληνες τραγικούς.
Αυτή ήταν η πολιτική του Γεώργιου Μιστριώτη, ενός σοφού άντρα με πατριωτικά αισθήματα, ο οποίος όμως υπήρξε θύμα των λογοτεχνικών ρευμάτων της εποχής του. Η ισχυρή του αντίθεση προς τη δημοτική γλώσσα και τα συγγράμματα που θεωρούσε «μαλλιαρά» τον οδήγησε σε σύγχυση και απομόνωση. Καθώς η φήμη του αυξανόταν, ο Μιστριώτης έγινε ο μοναδικός προστάτης της ελληνικής γλώσσας, κερδίζοντας τον τίτλο του «γλωσσαμύντορος», αλλά το επιβλητικό του πρόσωπο συναντήθηκε με την αντίσταση του Βενιζέλου, γεγονός που οδήγησε στην πτώση του και στην απώλεια της επιρροής του.
Η δραστηριότητά του εναντίον του Βασιλικού Θεάτρου, το οποίο παρουσίαζε μεταφράσεις αρχαίων έργων, προκάλεσε την αντίδραση των φοιτητών και την κλιμάκωση της σύγκρουσης. Κατά τη διάρκεια των αναταραχών, οι φοιτητές απείλησαν ότι θα κάψουν το θέατρο, και η κατάσταση πήρε επικίνδυνες διαστάσεις. Με την πολιτική κατάσταση να είναι τεταμένη, οι εκδηλώσεις αυτών των συγκρούσεων αποκάλυψαν τις βαθιές πολιτικές αντιθέσεις της εποχής, με τον Μιστριώτη να βρίσκεται στο επίκεντρο αυτής της αντιπαράθεσης.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
