Ο Γιάννης Ψυχάρης, γλωσσολόγος και λογοτέχνης, αφήνει πίσω του μια πλούσια κληρονομιά στο πεδίο των ελληνικών γραμμάτων. Η αποτύπωση της επιρροής του Ψυχάρη στο ελληνικό λογοτεχνικό τοπίο είναι αναμφισβήτητη. Η εσωτερική περιπέτειά του είναι από τις πιο ηρωικές και δραματικές που θα μπορούσε να ζήσει νεοέλληνας λογοτέχνης. Ξεκίνησε τη λογοτεχνική του διαδρομή με ιδανικά που επηρεάστηκαν από τις διακυμάνσεις της γλώσσας, επιδιώκοντας να γονιμοποιήσει τη δημοτική παράδοση.
Ο Ψυχάρης ήτανε συγγραφέας από τη ράτσα των δυνατών, μπόρεσε να αντέξει στην επικίνδυνη αυτή δοκιμασία του αφύσικου και παρανόμου γάμου. Παρά τις αναγκαίες αδυναμίες του, το έργο του υπηρέτησε ως γέφυρα ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον της ελληνικής γλώσσας. Η συμβολή του στον δημοτικό λόγο είναι ανεκτίμητη, αναδεικνύοντας τη δύναμη της γλώσσας του ως εργαλείο γραφής και επικοινωνίας. Ο Ψυχάρης άφησε πίσω του μια πλούσια κληρονομιά, πλησιάζοντας τη λύση ενός από τα μεγαλύτερα εθνικά προβλήματα που απασχόλησαν τη χώρα.
Ας παραμερίσουμε κάθε επιφύλαξη και ας αναγνωρίσουμε τη σπουδαία συμβολή του Ψυχάρη στην ελληνική λογοτεχνία και γλώσσα, δίνοντάς του τη θέση που του αξίζει στην πνευματική μας ιστορία.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
