Ανακαλύψτε γιατί οι αράχνες κυριαρχούν στον κινηματογράφο τρόμου και πώς σχετίζονται με τους ανθρώπινους φόβους. Μία από τις πρώτες ιστορίες τρόμου που περιλαμβάνει αράχνες δημοσιεύτηκε το 1903 από τον Χ.Τζ. Γουέλς και έφερε τον τίτλο «Η κοιλάδα των Αραχνών». Η αινιγματική της φύση έχει εμπνεύσει ποικίλες ερμηνείες για περισσότερους από έναν αιώνα. Η υποβλητική δύναμη της ιστορίας και η κεντρική απειλή της συνεχίζουν να αυξάνονται έκτοτε. Ο Γουέλς, συγγραφέας κλασικών έργων όπως «Η Μηχανή του Χρόνου» (1895) και «Ο Αόρατος Άνθρωπος» (1897), περιγράφει την καταδίωξη μιας ομάδας φυγάδων που αιφνιδιάζεται και δέχεται επίθεση από τεράστιες αράχνες, οι οποίες κινούνται ταχύτατα μέσα σε μια κοιλάδα.
Η φιγούρα της αράχνης συχνά συνδέεται με έννοιες όπως η θηλυκότητα και η κοινωνική καταπίεση. Αυτό που είναι σαφές είναι ότι η εικόνα της αράχνης έχει γίνει κεντρική στο είδος του τρόμου, κυρίως στον κινηματογράφο. Παρά το γεγονός ότι δεν έχουν πλούσιο λογοτεχνικό παρελθόν, οι ταινίες που απεικονίζουν αράχνες εκτοξεύθηκαν τη δεκαετία του 1950, στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου, με έργα όπως το «Mesa of Lost Women» (1953) και το «Tarantula» (1955). Σήμερα, αράχνες συνεχίζουν να στοιχειώνουν τους εφιάλτες των θεατών, όπως φαίνεται και από την αυστραλιανή ταινία «Sting», που παρουσιάζει ένα εξωγήινο αραχνοειδές.
Ο φόβος των αραχνών, που παραμένει ισχυρός στις κοινωνίες μας, αποδίδεται σε μια βαθιά ριζωμένη φυσική αντίδραση. Ο σκηνοθέτης Κία Ρόουτς Τέρνερ τονίζει τη σημασία αυτού του φόβου για την ψυχολογία των θεατών. Αποφεύγουμε οτιδήποτε μοιάζει με αράχνη με τον ίδιο τρόπο που το χέρι μας απομακρύνεται γρήγορα από τη φωτιά. Αυτή η αρχέγονη αντίδραση προσφέρει μια φυσική βάση για την τρομακτική εμπειρία που προσφέρουν οι ταινίες τρόμου.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
