Η αγωνία του Ζερικό αποκαλύπτεται μέσα από την τέχνη του πίνακα Η σχεδία της Μέδουσας, με σημαντικές κοινωνικές προεκτάσεις. Ένα φιλελεύθερο άρθρο επαινεί τον πίνακα του Ζερικό, αναγνωρίζοντας τον ως έναν αληθινά πατριωτικό χρωστήρα. Στην αντίθετη όχθη, οι εξτρεμιστές βλέπουν το έργο ως επαναστατική σύνθεση, χαρακτηρίζοντας τις μορφές του γεμάτες μίσος κατά της κυβέρνησης. Η υποδοχή του πίνακα Η σχεδία της Μέδουσας, που εκτίθεται σήμερα στο Λούβρο, φέρνει στο φως την αγωνία των ανθρώπων που βυθίστηκαν στο ναυάγιο. Η επιστολή του Ζερικό, που έχει αποθησαυριστεί στο πρόσφατο τομίδιο του Gutenberg, με εισαγωγή και μετάφραση των Σταύρου Βελούδου και Γιάννη Μπαρτσώκα, συνιστά μια συνοπτική βιογραφία αυτού του σπουδαίου πίνακα.
Η κατασκευή της σχεδίας, που προήλθε από τη ναυτική καταστροφή της Μέδουσας, περιγράφει τη δραματική κατάσταση των 147 επιβατών της, καθώς αυτοί προσπαθούσαν να επιβιώσουν. Μέσα σε μια φρικτή πραγματικότητα, οι επιβάτες αντιμετώπισαν την πείνα και τη φρίκη, με αποτέλεσμα να υπάρξουν φαινόμενα κανιβαλισμού. Οι αναγνώστες εισάγονται στο κλίμα της εποχής του Ζερικό, που τοποθετείται στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα, όπου οι προοδευτικές ιδέες αμφισβητούν τις κατεστημένες αντιλήψεις.
Ο Ζερικό, συνδέεται με τους επιζήσαντες του ναυαγίου και συλλέγει αυθεντικές πηγές για να αποδώσει τη δραματική ιστορία μέσα από το έργο του. Το 1819, η παρουσίαση του πίνακα στο Σαλόν του Παρισιού προκάλεσε αναταραχή, με την κοινωνία να δυσκολεύεται να αναγνωρίσει την εικόνα της στο φριχτό έργο του Ζερικό.
Ο πίνακας, αν και βραβεύτηκε με χρυσό μετάλλιο, δεν κατάφερε να πωληθεί αμέσως και οι καλλιτέχνες της εποχής συνέχισαν να αμφισβητούν τα καθιερωμένα καλλιτεχνικά δόγματα. Σημαντική είναι η παρατήρηση του Ζερικό για την αλληλεπίδραση της οικονομικής βάσης και της καλλιτεχνικής παραγωγής, η οποία αποδεικνύει την επίδραση της κοινωνικής πραγματικότητας στη τέχνη.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
