Η Anuparna Roy, η πρώτη Ινδή σκηνοθέτις που διακρίθηκε στη Βενετία, μοιράζεται την ιστορία της και τις πολιτικές της πεποιθήσεις. Τρεμάμενη από χαρά και ανίκανη να συγκρατήσει τα δάκρυά της, η Anuparna Roy αντέτεινε μια έντονη εκδήλωση συναισθημάτων επί σκηνής, αποδεικνύοντας πόσο σημαντική ήταν αυτή η στιγμή, καθώς γράφει ιστορία ως η πρώτη Ινδή σκηνοθέτιδα που κερδίζει σε μια κατηγορία ειδικά αφιερωμένη στις νέες φωνές του ανεξάρτητου παγκόσμιου κινηματογράφου. Η προέλευση της Roy από ένα μικρό χωριό στην περιοχή Purulia της Δυτικής Βεγγάλης, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τα λαμπερά παλάτια της Βενετίας, καθιστά τον θρίαμβό της ακόμα πιο αξιοσημείωτο.
Η 31χρονη Roy, έχοντας αποφοιτήσει από το κολέγιο, ακολούθησε ένα διαδρομή που αντικατοπτρίζει τις πραγματικότητες πολλών Ινδών από μικρές πόλεις: μετά το πτυχίο της εργάστηκε σε τηλεφωνικό κέντρο. Αυτή η πορεία στάθηκε σαν οδός διαφυγής από τις πιέσεις του γάμου, αλλά γρήγορα εξελίχθηκε σε κάτι πιο μεγάλο. Ενώ εργαζόταν στο Δελχί πουλώντας λογισμικό, η τυχαία συνάντησή της με φοιτητές κινηματογράφου την ώθησε να ανακαλύψει την αγάπη της για την τέχνη αυτή.
Η ταινία της Songs of Forgotten Trees εξερευνά τις ζωές δύο γυναικών από διαφορετικούς κόσμους, αναδεικνύοντας την αστική αποξένωση και την κοινωνική αδικία, με μια καθαρή, συγκινητική αφήγηση που προκαλεί αναγνώριση και προβληματισμό.
Στη Βενετία, η Roy χρησιμοποίησε την ευκαιρία να εκφράσει την υποστήριξή της προς τα παιδιά της Γάζας, ζητώντας από τον σχεδιαστή της να δημιουργήσει ένα παραδοσιακό σάρι που συνδύαζε την Παλαιστίνη και την Purulia. Στη συνέχεια, δήλωσε ότι παραμένει σταθερή στις απόψεις της και θα χρησιμοποιήσει τη φωνή της για να αναδείξει όλα όσα προκαλούν δυσφορία.
Βίντεο:
Πηγή περιεχομένου: in.gr
