Ανακαλύψτε πώς η ελληνική γλώσσα εξελίσσεται με το ειδικό λεξιλόγιο που σχετίζεται με τη δουλεία. Ο Ησίοδος, ο οποίος συνέθεσε τα ποιήματά του περίπου το 700 π.Χ., σε μια εποχή κοντά στα έπη του Ομήρου, χρησιμοποιεί τους ίδιους όρους για να αναφερθεί στους υπόδουλους άνδρες και γυναίκες: δμως και δμωή. Οι λέξεις αυτές επιβιώνουν στους κατοπινούς αιώνες ως αρχαϊστικά στοιχεία σε τραγωδίες και σε μερικές επιγραφές. Ο αποκαλούμενος πατέρας του διδακτικού έπους διαφοροποιεί μεταξύ κτητών γυναικών και γαμετών γυναικών, υπογραμμίζοντας ότι οι πρώτες είχαν αποκτηθεί.
Κατά τη διάρκεια των Αρχαϊκών Χρόνων έως την ύστερη αρχαιότητα, οι όροι που χρησιμοποιούνταν στον ελληνικό κόσμο για την υποδούλωση περιλάμβαναν τους δούλους και δούλες, καθώς και τους οικέτες και οικέτιδες. Σημαντική είναι η παρατήρηση ότι οι όροι που χρησιμοποιούνταν συνήθως για να προσφωνήσουν τους δούλους ήταν οι παις και παιδίσκη. Οι δεσπότες συχνά τους αποκαλούσαν ανδράποδα ή σώματα, υπογραμμίζοντας τη διάκριση μεταξύ ανθρώπων και αγαθών.
Το λεξιλόγιο για τους υποδουλωμένους πληθυσμούς παρουσίαζε ενδιαφέρον κατά τους Κλασικούς και Ελληνιστικούς Χρόνους. Στη Σπάρτη, οι δούλοι ονομάζονταν είλωτες, ενώ σε άλλες περιοχές, όπως το Άργος και η Θεσσαλία, είχαν διαφορετικούς όρους. Οι σύγχρονες μαρτυρίες για το καθεστώς της δουλείας είναι περιορισμένες και οι προαναφερθείσες λέξεις συχνά προέρχονται από μεταγενέστερες πηγές, όπως λεξικογράφοι.
*Στη φωτογραφία του παρόντος άρθρου, σκλάβος επί το έργον σε αττικό ερυθρόμορφο αγγείο του 5ου αιώνα π.Χ. ευρεθέν στη Γέλα της Σικελίας (μουσείο Ashmolean, Οξφόρδη).*
Πηγή περιεχομένου: in.gr
