Διερευνούμε τις επιπτώσεις των ελληνοτουρκικών και κυπριακών ζητημάτων στην αμερικανική διπλωματία. Ερωτήματα ανακύπτουν σχετικά με τις διπλωματικές εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο και το πώς αυτές θα μπορούσαν να επηρεάσουν τη σχέση Ελλάδας και Τουρκίας. Οι πρόσφατες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, η επιστροφή της Τουρκίας σε ρόλο περιφερειακής δύναμης διαμεσολάβησης στα σημαντικά διπλωματικά φόρα και η φιλοδοξία του Ντόναλντ Τραμπ να επιτύχει το Νόμπελ Ειρήνης, εντείνουν τη συζήτηση. Πολλοί διπλωμάτες και ακαδημαϊκοί επισημαίνουν ότι οι συνθήκες αλλάζουν, ωστόσο οι λύσεις απαιτούν συμβιβασμούς που μέχρι σήμερα καμία κυβέρνηση δεν έχει μπορέσει να αντιμετωπίσει. Η ρητορική που έχει αναπτυχθεί στην Αθήνα και την Άγκυρα τις τελευταίες δεκαετίες δημιουργεί ένα πρόσθετο εμπόδιο.
Η δήλωση του Χακάν Φιντάν, σχετικά με τη δυνατότητα συνεννόησης για το εύρος των χωρικών υδάτων στο Αιγαίο, έχει προκαλέσει συγκρίσεις με το 2004, αν και σε πιο εθνικιστική βάση. Διπλωμάτες αναγνωρίζουν ότι η Τουρκία αντιμετωπίζει εσωτερικές πολιτικές πιέσεις, καθώς δεν μπορεί να υποστηρίξει την άμεση απόσυρση του casus belli.
Από την άλλη, η πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη για μια πολυμερή διάσκεψη με τη συμμετοχή πέντε παράκτιων χωρών της Ανατολικής Μεσογείου χαρακτηρίζεται σχεδόν αδύνατη και αναλύεται ως βήμα προς το διπλωματικό κενό από πολλούς ειδικούς. Ταυτόχρονα, οι ακαδημαϊκοί κύκλοι τονίζουν ότι η οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών απαιτεί διμερείς συμφωνίες και όχι μια πολυμερή διάσκεψη.
Πολλοί διπλωμάτες αναρωτιούνται αν οι ΗΠΑ επιθυμούν να εμπλακούν περαιτέρω στην περιοχή και ποια θα είναι η ατζέντα τους. Οι αμερικανικές αναφορές υποδηλώνουν ότι η κατάλληλη στιγμή για τον Τραμπ να προσπαθήσει να λύσει το Κυπριακό μπορεί να πλησιάζει, αλλά η πραγματικότητα παραμένει περίπλοκη.
Στην παρούσα συγκυρία, οι πολιτικές εξελίξεις υποδηλώνουν ότι η ελληνική κυβέρνηση προτιμά να αποφύγει τις δύσκολες συζητήσεις για ζητήματα που μπορεί να έχουν σημαντικές επιπτώσεις στην πολιτική και τη διπλωματία. Ακαδημαϊκοί σημειώνουν ότι οι πολιτικές αποφάσεις θα πρέπει να στηρίζονται σε μακροχρόνιες στρατηγικές, όχι σε βραχυπρόθεσμες επιδιώξεις.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
