Η ενεργειακή φτώχεια στην Ελλάδα αυξάνεται, με πολλούς πολίτες να αδυνατούν να καλύψουν τις ανάγκες τους. Η Ελλάδα συνεχίζει να υπολείπεται του μέσου όρου της ΕΕ στην αναβάθμιση της ενεργειακής απόδοσης των κατοικιών, παρά την εκταμίευση ειδικών κονδυλίων τα τελευταία δέκα χρόνια, αποδεικνύοντας κακή επίδοση στην ενεργειακή φτώχεια. Σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ), η Ελλάδα κατατάσσεται στις χώρες με τα υψηλότερα ποσοστά ενεργειακής φτώχειας στην ΕΕ, με το 43,6% των νοικοκυριών να δηλώνει ότι αδυνατεί να θερμάνει τα σπίτια τους.
Οι λογαριασμοί κοινής ωφέλειας παρουσιάζουν ακόμα πιο ανησυχητική εικόνα. Σχεδόν το 33% του συνολικού πληθυσμού είναι πίσω στις πληρωμές, με το ποσοστό να φτάνει το 67,3% μεταξύ των νοικοκυριών με χαμηλό εισόδημα. Πολλά σπίτια εξακολουθούν να διαθέτουν παλιές ξύλινες κορνίζες, ανεπαρκή μόνωση και συστήματα θέρμανσης που αυξάνουν την κατανάλωση ενέργειας. Στις περισσότερες χώρες της ΕΕ, η συνήθης προσέγγιση είναι να επενδύονται συστηματικά προγράμματα που μειώνουν τις ενεργειακές ανάγκες και προστατεύουν τα νοικοκυριά.
Αντιθέτως, κατά την ενεργειακή κρίση, η ελληνική κυβέρνηση επέλεξε να εστιάσει την πολιτική της σχεδόν αποκλειστικά σε προσωρινές καταναλωτικές επιδοτήσεις. Ωστόσο, η εμπειρία των τελευταίων τριών ετών δείχνει ότι τέτοια μέτρα χρησιμεύουν μόνο ως βραχυπρόθεσες λύσεις παρά ως μόνιμες—ειδικά καθώς οι ενεργειακές δαπάνες συνεχίζουν να αυξάνονται.
Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, η αντιμετώπιση του προβλήματος της στήριξης των φτωχότερων νοικοκυριών δεν περιορίζεται σε εφάπαξ επιδόματα. Μόνιμες επιδοτήσεις που βασίζονται σε εισοδηματικά κριτήρια, συστηματικά προγράμματα ανακαίνισης και φορολογικά μέτρα που ελαφρύνουν το βάρος στα νοικοκυριά δημιουργούν ένα διαρκές δίχτυ ασφαλείας. Στη Γαλλία και τη Γερμανία, η πολιτική για «πράσινα σπίτια» εφαρμόζεται εδώ και χρόνια ως εργαλείο όχι μόνο για περιβαλλοντική αλλά και για κοινωνική πολιτική.
Η Ελλάδα, αν και τώρα κινείται προς αυτήν την κατεύθυνση, υστερεί και σε ταχύτητα και σε αποτελεσματικότητα. Οι δυσκολίες στην πρόσβαση σε προγράμματα, η γραφειοκρατία και οι καθυστερήσεις στην απορρόφηση των κονδυλίων δημιουργούν ένα χάσμα μεταξύ προγραμματισμού και υλοποίησης. Ως αποτέλεσμα, ο κίνδυνος ενεργειακής φτώχειας παραμένει υψηλός, ενώ οι απλήρωτοι λογαριασμοί συνεχίζουν να αυξάνονται.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
