Ανακαλύψτε πώς ο Γιόζεφ Μένγκελε, ο infamous Άγγελος Θανάτου, απέφυγε τη δικαιοσύνη για δεκαετίες μετά το Ολοκαύτωμα. Καθ’ όλη τη διάρκεια των 135 λεπτών που συνθέτουν το μεταπολεμικό χρονικό του Κίριλ Σερεμπρένικοφ, «Η εξαφάνιση του Γιόζεφ Μένγκελε», το ίδιο ερώτημα επανέρχεται διαρκώς στο μυαλό: Γιατί παρακολουθώ αυτό; αναρωτιέται ο Jordan Mintzer στο hollywoodreporter.com. Η ταινία αποκαλύπτει πώς ο διαβόητος γιατρός του Άουσβιτς, γνωστός και ως Άγγελος Θανάτου, ζούσε τις τελευταίες δεκαετίες της ζωής του σε διάφορες χώρες της Νότιας Αμερικής, μεταβάλλοντας συνεχώς τις ταυτότητές του. Οι παρατηρητές που δεν είναι ολοκληρωμένοι αναγνώστες της ιστορίας της περιόδου ούτε ενδιαφέρονται για ιστορική φαντασία, που προσφέρει ελάχιστα περισσότερα από το να εξωραΐζει την ατιμωτική φήμη του Μένγκελε, ενδέχεται να βρουν αυτή την πνευματικά κενή ταινία δύσκολη στην παρακολούθηση, παρά την καλή κατασκευή της.
Ο Κίριλ Σερεμπρένικοφ, γεννημένος στη Ρωσία, είναι ένας ταλαντούχος δημιουργός που έχει επιδείξει τις σκηνοθετικές του ικανότητες σε έξι επιλεγμένες ταινίες από το 2016. Η ποικιλία των έργων του περιλαμβάνει από μια ροκ εν ρολ ταινία μέχρι πολιτικές ιστορίες που αναδύουν στοιχεία από τις ταραγμένες εποχές της ιστορίας. Είναι δύσκολο να εντοπιστεί σήμερα, ίσως επειδή η διαφυγή του Μένγκελε και οι μυθιστορηματικές πτυχές της ζωής του μετά τον πόλεμο προσφέρουν μια ενδιαφέρουσα βάση για μια κινηματογραφική απεικόνιση.
Η ταινία επιχειρεί να παρουσιάσει τον Μένγκελε ως καρικατούρα, ενώ ο σκηνοθέτης αποφεύγει να τον παρουσιάσει ως συμπαθητικό χαρακτήρα. Δεν υπάρχουν σωτήριες λυτρώσεις για τον Μένγκελε, ο οποίος είναι γνωστός για τα φρικαλέα πειράματα που διεξήγαγε στα θύματα του Άουσβιτς. Στις τελευταίες του μέρες, οι αποτυπώσεις του Μένγκελε σε μία από τις σπάνιες επαφές του με τον γιο του αποδεικνύουν την απομάκρυνσή του από την πραγματικότητα και την αηδία που προκαλεί.
Ο Σερεμπρένικοφ αποτυπώνει τις τελευταίες στιγμές του Μένγκελε με λεπτότητα, χωρίς όμως να προσφέρει ευχάριστες προοπτικές. Η ταινία κλείνει με μια απογοητευτική διαπίστωση για το πώς ο κακός επιβιώνει γιατί άλλοι επιτρέπουν να υπάρχει, επαναλαμβάνοντας τη σημασία της ιστορίας.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
