Εξετάζοντας την εξάρτηση της Ευρώπης από το πλάσμα αίματος των ΗΠΑ και τις συνέπειες για τη δημόσια υγεία. Για πρώτη φορά εδώ και δύο δεκαετίες, η πλειονότητα των αμερικανικών όπλων κατευθύνεται στην Ευρώπη αντί για τη Μέση Ανατολή, αναδεικνύοντας τη στρατηγική εξάρτηση της Ευρώπης από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτή η εξάρτηση είναι ιδιαίτερα έντονη στο πλάσμα αίματος, το οποίο είναι κρίσιμο για τη θεραπεία πολλών ασθενειών. Παρόλο που η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ικανή να συγκεντρώνει πλήρες αίμα, εξακολουθεί να εξαρτάται από εισαγωγές πλάσματος, με 20-30% των αναγκών της να καλύπτονται από τις ΗΠΑ.
Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του Γραφείου Έρευνας Μάρκετινγκ, που αναφέρεται σε ρεπορτάζ του Euobserver, οι ΗΠΑ παράγουν σχεδόν το 67% της παγκόσμιας προσφοράς πλάσματος, ενώ η ΕΕ μόλις το 12%. Η πανδημία COVID-19 προκάλεσε σημαντική μείωση των συλλογών πλάσματος, αποκαλύπτοντας την εξάρτηση της Ευρώπης από τις εξωτερικές πηγές. Η διασφάλιση μιας σταθερής προσφοράς πλάσματος αποτελεί προτεραιότητα για την υγεία των πολιτών στην ΕΕ.
Η χρηματική αποζημίωση χρησιμοποιείται στις ΗΠΑ ως κίνητρο για την προσέλκυση δωρητών, γεγονός που προκαλεί ανησυχίες σχετικά με την υγεία των δοτών και την βιωσιμότητα των προγραμμάτων συλλογής. Παρά τις ενθαρρυντικές αναφορές, διεθνείς οργανισμοί προειδοποιούν ότι η υπερβολική οικονομική επιβράβευση μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις.
Η συγκέντρωση πλάσματος από ευάλωτους πληθυσμούς αναδεικνύει το ηθικό δίλημμα της διαχείρισης της συλλογής, με κινδύνους για τη δημόσια υγεία. Η υπερβολική συχνότητα δωρεών, λόγω οικονομικών κριτηρίων, μπορεί να βλάψει τους δότες και να θέσει σε κίνδυνο την ποιότητα του πλάσματος.
Η ερώτηση παραμένει: είναι η χρήση χρηματικών κινήτρων η κατάλληλη προσέγγιση ή πρέπει να αναζητηθούν εναλλακτικοί τρόποι ενίσχυσης της συμμετοχής στην αιμοδοσία; Τα κράτη μέλη της ΕΕ πρέπει να αξιολογήσουν την ανάγκη για δημόσιες επενδύσεις στα κέντρα δωρεάς προκειμένου να καλυφθούν οι αυξανόμενες ανάγκες της Ευρώπης.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
