Η κολακεία παίζει κρίσιμο ρόλο στη διπλωματία με τον Τραμπ, αλλά πώς επηρεάζει τις διεθνείς σχέσεις; Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, κατά τη διάρκεια της πρόσφατης συνέντευξης Τύπου στη Χάγη ενόψει της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ, χρησιμοποίησε μια αναλογία που συγκρίνει τη σύγκρουση Ισραήλ – Ιράν με την κατάσταση δύο παιδιών που τσακώνονται στο σχολείο και χρειάζονται παρέμβαση για να ηρεμήσουν. Ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Μαρκ Ρούτε, επισήμανε ότι οι ηγέτες πρέπει μερικές φορές να χρησιμοποιούν σκληρή γλώσσα για να διαχειριστούν τέτοιες καταστάσεις.
Στη συνέχεια, ο Ρούτε αναφέρθηκε στην αντιμετώπιση του πολέμου Ρωσίας – Ουκρανίας, επισημαίνοντας τη σημασία του διαλόγου με τον πρόεδρο Πούτιν. Εξέφρασε τη πεποίθηση ότι μόνο ένας ηγέτης με ισχύ μπορεί να σπάσει το αδιέξοδο, εννοώντας τον Αμερικανό πρόεδρο. Ωστόσο, εγείρεται το ερώτημα πόσο ειλικρινείς είναι οι δηλώσεις των παγκόσμιων ηγετών προς τον Τραμπ και αν αυτές βελτιώνουν πραγματικά τις διμερείς σχέσεις.
Καθώς άλλοι ηγέτες, όπως ο Κιρ Στάρμερ από το Ηνωμένο Βασίλειο και η Τζιόρτζια Μελόνι από την Ιταλία, χρησιμοποίησαν στρατηγικές κολακείας, προκειμένου να προσεγγίσουν τον Τραμπ, οι ενδείξεις δείχνουν ότι, παρά την επιφανειακή τους επιτυχία, οι προσεγγίσεις αυτές ενδέχεται να μην αποφέρουν τις αναμενόμενες αλλαγές στη πολιτική των ΗΠΑ.
Εν τέλει, είναι σαφές ότι η κολακεία μπορεί να λειτουργεί βραχυπρόθεσμα για να διευκολύνει τη συζήτηση, αλλά οι μόνιμες πολιτικές αλλαγές απαιτούν περισσότερη αποφασιστικότητα και στήριξη από όλους τους παίκτες στη διεθνή σκηνή.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
