Η ιστορία του Έτορε αποτυπώνει τη μετάβαση από την εφηβεία στον νεοφασισμό μέσα από τη ζωή και τις προκλήσεις του. Όταν γνωρίζουμε τον Έτορε στη Λάθος πλευρά (εκδ. Διόπτρα, μτφ. Μαρία Οικονομίδου, 2025), βρίσκεται σε κατ’ οίκον περιορισμό, έχοντας ως μοναδική θέα ένα μικρό πάρκο και τις εννιαώροφες πολυκατοικίες. Αυτή η ζωή σε μικρογραφία και ο αυτοεγκλεισμός που βιώνει είναι χαρακτηριστικά κοινά για πολλούς συνομήλικούς του, μαθητές Λυκείου σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Στο μυθιστόρημα του Μιλανέζου Νταβίντε Κόπο, η αυτοφυλάκιση και η ευρωπαϊκή ταυτότητα εναλλάσσονται ως μοτίβα για μια γενιά που πασχίζει να ανακαλύψει τη θέληση για δύναμη. Η μετάβαση από τα προάστια του Μιλάνου στο μεγάλο Λύκειο του κέντρου λειτουργεί για τον Έτορε σαν μηχανισμός ανάφλεξης, καθώς ρίχνεται από τον μικρό και τακτοποιημένο κόσμο του στο χάος της νέας του πραγματικότητας.
Η άποψή του για τον φασισμό – από τα σχολικά ντοκιμαντέρ περί Μουσολίνι – υποχωρεί και σβήνει, επειδή ο δρόμος που ανοίγεται μπροστά ταυτίζεται με το αίτημα της ταυτότητας. Ο Έτορε σαγηνεύεται από την προοπτική να ανήκει σε μια ομάδα, ακόμη και αν αυτή είναι νεοφασιστική, καταλήγοντας να απορρίπτει τη στήριξη της βίας και τις αντιφάσεις της ταυτότητάς του. Η διαδικασία της ριζοσπαστικοποίησής του καταλήγει σε αυτοεκπληρούμενη προφητεία, όπου το μίσος αναδύεται ως η πιο ισχυρή τροφή για την κοινότητα που επιθυμεί να ενταχθεί.
Ο Κόπο αποφεύγει τον διδακτισμό, καθώς ο βασικός ήρωας αντιλαμβάνεται πως η οργάνωση μπορεί να χρησιμοποιηθεί για πολιτικές επιδιώξεις ή προσωπικά οφέλη. Η σκιά της βίας αναστατώνει τους συντρόφους του, αποκαλύπτοντας τις διχασμένες απόψεις τους ενώ ο ίδιος συνεχίζει. Ο συγγραφέας εξερευνά τη σύγχρονη πολιτική ζωή της Ιταλίας, εστιάζοντας στην επίδραση του Μουσολίνι και την διαβόητη δεξιά κουλτούρα, ένα στοιχείο που καθορίζει τη στρατηγική της υπεροχής σε έναν κόσμο γεμάτο αντιφάσεις.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
