Αναλύουμε τη συμβολή του Αριστοτέλη στην ελληνική ιστοριογραφία και τις γεωγραφικές έρευνες του Πυθέα και Νέαρχου. Η αναζήτηση του Αριστοτέλη στο πεδίο της γνώσης, σε συνδυασμό με την προσφορά του Δικαίαρχου στην γεωγραφική έρευνα, μπορεί να θεωρηθεί μια αναβίωση της ελληνικής ιστοριογραφίας που είχε αναπτυχθεί στην Ιωνία, με κύριο εκπρόσωπο τον Εκαταίο τον Μιλήσιο. Σημαντική είναι η συμβολή του Πυθέα του Μασσαλιώτη και του Νέαρχου, φίλου του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ο Πυθέας, γνωστός εξερευνητής, περιηγήθηκε τις βόρειες περιοχές της Ευρώπης κατά την εκστρατεία του Αλεξάνδρου, φτάνοντας μέχρι τις άκρες της Αρκτικής. Το έργο του Περί Ωκεανού καταγράφει αυτές τις ανακαλύψεις. Την ίδια εποχή, ο Νέαρχος κατευθύνθηκε από τις εκβολές του Ινδού μέχρι τις εκβολές του Ευφράτη, σε μια πορεία που ακολούθησε την παράδοση του ιωνικού περίπλου.
Ολοκληρώνοντας τη μελέτη μας για τον Αριστοτέλη και τα έργα του, είναι χρήσιμο να σημειωθεί ότι οι πραγματείες του περιήλθαν στην κατοχή του Θεόφραστου και αργότερα του Νηλέως από τη Σκήψη της Τρωάδας. Η τύχη των έργων του Αριστοτέλη επηρεάστηκε σημαντικά από τις ιστορικές συνθήκες, με τα περισσότερα να χάνονται στους μεταγενέστερους αιώνες. Η αρχαία γνώση του καταγράφεται στο έργο του Ανδρόνικου τον Ρόδιο κατά τον 1ο αιώνα π.Χ., ενώ οι εξωτερικοί του λόγοι έχουν σχεδόν εξαφανιστεί.
*Στη φωτογραφία του παρόντος άρθρου, σύγγραμμα του Νικ. Καρυδάκη για τον Νέαρχο, το ναύαρχο και φίλο του Μεγάλου Αλεξάνδρου (Αθήνα, 1939).*
Πηγή περιεχομένου: in.gr
