Η Βούλα Δαμιανάκου, συγγραφέας και μεταφράστρια, άφησε ανεξίτηλη την παρουσία της στα ελληνικά γράμματα. Στις 19 Σεπτεμβρίου 2016, απεβίωσε η Βούλα Δαμιανάκου, μια εξέχουσα συγγραφέας και μεταφράστρια, η οποία έζησε μια ταραχώδη ζωή με ενεργό συμμετοχή στα γράμματα και στους κοινωνικούς αγώνες, διατηρώντας πάντα πίστη στις αξίες της. Η μανιάτισσα Δαμιανάκου συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση και υπήρξε μακροχρόνια συνεργάτης του Βασίλη Ρώτα, ενός πολυδιάστατου καλλιτέχνη.
Η μετάφραση των έργων του Σαίξπηρ από τον Ρώτα αναγνωρίζεται ευρέως ως υποδειγματική. Ο Γιάννης Σιδέρης, κορυφαίος ιστορικός του νεοελληνικού θεάτρου, δήλωσε ότι οι ελληνικοί στίχοι του Ρώτα ρέουν ανεμπόδιστα και είναι απολαυστικοί για ανάγνωση και θεατρική εκτέλεση. Ωστόσο, ο Μιχάλης Κακογιάννης εξέφρασε αντιρρήσεις για τις μεταφράσεις αυτές, ανοίγοντας έναν διάλογο σχετικά με την ποιότητα τους.
Σε επιστολή της προς την εφημερίδα Τα Νέα, η Δαμιανάκου αντέτεινε στον Κακογιάννη την ανάγκη να προστατευθούν οι αγώνες και η κληρονομιά του Ρώτα. Επισημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι οι αγώνες της δεν την καθιστούν διάσημο και πως οι καταγγελίες τους απευθύνονται σε εκείνους που την αδίκησαν. Τόνισε την αξία της ποίησης του Σαίξπηρ και την ελληνική μετάφραση του Ρώτα, επισημαίνοντας ότι πενήντα χρόνια κανείς δεν βρήκε να τον διορθώσει.
Η επιστολή της Δαμιανάκου είναι μια μαρτυρία για το πώς η τέχνη και η πολιτική συνδέονται και πως οι καλλιτέχνες αντιστέκονται σε κριτικές που προέρχονται από ένα κοινωνικό πλαίσιο που συχνά υπονομεύει την καλλιτεχνική δημιουργία.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
