Ιράν: Η εθνική μνήμη ξυπνά καθώς οι ισραηλινές επιθέσεις προκαλούν φόβο και διχασμό στην κοινωνία. Οι σειρήνες δεν ήχησαν. Οι εκρήξεις ήρθαν πρώτες. Για τους Ιρανούς που ξύπνησαν με τις εκρήξεις στον ουρανό της Τεχεράνης, η αίσθηση αυτή είναι γνώριμη — μια επάνοδος σε εφιάλτες που νόμιζαν ότι είχαν μείνει για πάντα πίσω από τη δεκαετία του ’80. Η απειλή του εξωτερικού εχθρού αναμειγνύει το παλιό με το καινούργιο: φόβος, οργή και αβεβαιότητα για το αύριο.
Στην πρώτη νύχτα των ισραηλινών αεροπορικών επιθέσεων, η Σανάμ, μια μητέρα στα πενήντα της, προσπαθούσε να πείσει την έφηβη κόρη της να κοιμηθεί στο πάτωμα του σαλονιού, μακριά από τα παράθυρα. «Ξέρω από την εμπειρία μου», λέει στους Financial Times, «ότι το εσωτερικό του σπιτιού είναι πιο ασφαλές». Για εκείνους που έχουν βιώσει τον πόλεμο Ιράν-Ιράκ, οι σκηνές αυτές είναι ανατριχιαστικά γνώριμες.
Το ερώτημα που κυριαρχεί τώρα στο Ιράν δεν αφορά μόνο την ασφάλεια, αλλά και το πολιτικό τίμημα: Θα ενισχυθεί ή θα αποδυναμωθεί το καθεστώς από τις ισραηλινές επιθέσεις;
Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου κάλεσε τον ιρανικό λαό να εξεγερθεί κατά της ηγεσίας του, όμως οι περισσότεροι Ιρανοί απέρριψαν το μήνυμα ως υποκριτικό. Η ιρανική κοινωνία ήταν ήδη διχασμένη, και μάλιστα οι σφοδροί επικριτές του καθεστώτος σιωπούν μπροστά στον εξωτερικό κίνδυνο. Στους δρόμους της Τεχεράνης, υποστηρικτές του καθεστώτος πανηγυρίζουν για τα ιρανικά αντίποινα, φωνάζοντας συνθήματα υπέρ της καταστροφής του Ισραήλ. Παράλληλα, δημόσιες εκδηλώσεις όπως η πομπή για το Εΐντ αλ-Γκαντίρ μετατρέπονται σε επιδείξεις εθνικής ενότητας και στήριξης προς το καθεστώς.
Ακόμη και φωνές αντίθετες με το καθεστώς, όπως ο κοινωνιολόγος Μοχαμάντ Φαζελί, τάσσονται προσωρινά υπέρ της εθνικής ενότητας: «Το Ιράν πρέπει να παραμείνει όρθιο, για να μπορέσουμε να το αλλάξουμε από μέσα», έγραψε. Ωστόσο, η οργή κατά του καθεστώτος δεν έχει σβήσει. Κάποιοι αντιτίθενται στην πολιτική επεμβάσεων του Ιράν στη Μέση Ανατολή, θεωρώντας την αιτία της σύγκρουσης. «Γιατί να μας σέρνουν σε αυτόν τον πόλεμο;», αναρωτιέται η Μαριάμ, 37 ετών. «Για ποιο λόγο επενδύσαμε δεκαετίες σε πυρηνικά και πυραύλους; Για να έχουμε μόνο πολέμους;».
Οι απώλειες αμάχων από τις ισραηλινές επιθέσεις – ανάμεσα τους αθλητές, ποιητές και απλοί πολίτες – προκάλεσαν σοκ και οργή στο εσωτερικό της χώρας. Την ίδια ώρα, οι κάτοικοι της Τεχεράνης σπεύδουν να γεμίσουν τα ρεζερβουάρ τους, προετοιμαζόμενοι για διαφυγή, κυρίως προς τις βόρειες περιοχές κοντά στην Κασπία Θάλασσα. Η πρωτεύουσα, που επί δεκαετίες ήταν σύμβολο σταθερότητας, ξαφνικά μοιάζει ευάλωτη. Χωρίς δημόσια καταφύγια, οι Ιρανοί καλούνται να επιβιώσουν με αυτοσχέδια μέτρα. Σε μια χώρα περήφανη, τραυματισμένη και βαθιά διχασμένη, το αίσθημα που επικρατεί είναι διπλό: φόβος για τον εχθρό και θυμός για εκείνους που έφεραν τον πόλεμο στην αυλή τους.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
