Ανάλυση της κλιματικής κρίσης και των προτάσεων για προσαρμογή στις νέες συνθήκες. Διαβάστε για το βιβλίο των Carton και Malm. Το παράδοξο της φετινής COP30, δηλαδή της 30ής συνόδου των κρατών που έχουν υπογράψει τη Σύμβαση-Πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή, είναι ότι γνωρίζουμε ήδη ότι δεν θα επιτευχθεί ο κεντρικός στόχος της: η αποφυγή αύξησης της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη πάνω από 1,5 βαθμούς Κελσίου μέχρι το τέλος του αιώνα σε σχέση με τα επίπεδα πριν από τη Βιομηχανική Επανάσταση. Η εκτίμηση δείχνει ότι οδηγούμαστε σε αύξηση 2,8 βαθμών Κελσίου, εάν συνεχιστούν οι σημερινές πολιτικές.
Η κατανάλωση ορυκτών καυσίμων, που αποτελεί τον κύριο μηχανισμό πίσω από την κλιματική αλλαγή, δεν φαίνεται να μειώνεται σημαντικά, ενώ οι επενδύσεις στον τομέα αυτόν αυξάνονται. Αντί να εστιάζουμε στη μείωση των εκπομπών, η συζήτηση έχει αρχίσει να μετατοπίζεται προς την προσαρμογή στις νέες συνθήκες. Παράλληλα, τα όρια των 1,5 βαθμών είναι ήδη πιθανό να έχουν ξεπεραστεί, προκαλώντας ανατροπές που καθιστούν πολλές περιοχές αβίωτες.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι Wim Carton και Andreas Malm, καθηγητές στο Πανεπιστήμιο του Λουντ, προτείνουν στο νέο τους βιβλίο The Long Heat. Climate Politics When It’s Too Late την ανάγκη να κατανοήσουμε ότι η χρονικότητα των κλιματικών φαινομένων δεν είναι γραμμική. Το βιβλίο εξετάζει την καπιταλιστική συσσώρευση και τονίζει ότι οι ποσοτικές αλλαγές μπορούν να οδηγήσουν σε καταστροφικές ποιοτικές μεταβολές. Σημαντικό μέρος της συζήτησης αφορά τις γεωμηχανικές τεχνολογίες που προτείνονται, οι οποίες ενδέχεται να φέρουν επικίνδυνες ανατροπές στο κλίμα.
Οι συγγραφείς προειδοποιούν ότι η επιτάχυνση της διαδικασίας μείωσης των ρύπων και η απομάκρυνση από τα ορυκτά καύσιμα πρέπει να είναι η κύρια προτεραιότητα. Ακόμη και εάν καταστεί αναγκαία η χρήση γεωμηχανικών τεχνολογιών, απαιτείται ένα παγκόσμιο κίνημα για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και τη σταδιακή κατάργηση των ορυκτών καυσίμων.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
