Εξερευνώντας πώς ο φιλελευθερισμός παραποιεί την έννοια της ελευθερίας και την επίδραση στην κοινωνία. Οι πολιτικές ιδεολογίες συχνά στηρίζονται σε φαινομενικά αυτονόητους κανόνες, οι οποίοι συνήθως παραμένουν ανεξέλεγκτοι στον κριτικό λόγο. Στον κλασικό φιλελευθερισμό και στους πιο ακραίους απογόνους του, τον νεοφιλελευθερισμό, η έννοια της ελευθερίας συνήθως προβάλλεται ως ένα πολιτικό συναίσθημα, περισσότερο από μια σταθερή αξία. Αυτές οι ιδέες προέρχονται από αντίπαλες παραδόσεις σκέψης που αναρωτιούνται για το πραγματικό περιεχόμενο της ελευθερίας. Οι φιλελεύθεροι χρησιμοποιούν ολοένα και πιο έντονα συναισθηματικά συνθήματα που προσδιορίζουν την ελευθερία, επικεντρώνοντας την προσοχή τους στην κυριαρχία και στις δυνάμεις, ενώ η ελευθερία γίνεται προνόμιο για λίγους, παρά συλλογικός στόχος.
Στην αφήγηση τους, το κράτος εμφανίζεται ως ο κύριος εχθρός της ελευθερίας, κάτι που αναπόφευκτα οδηγεί σε σοβαρές παρεξηγήσεις για τη λειτουργία του κράτους σε μια δημοκρατία. Το κράτος δεν είναι απλώς καταστολή αλλά και ο εγγυητής των δημόσιων υποθέσεων, όπως η προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων και η διασφάλιση του κράτους δικαίου. Έτσι, η ελευθερία και η τάξη δεν είναι αντίθετα, αλλά αλληλένδετα στοιχεία της δημοκρατικής λειτουργίας.
Πρέπει να εξετάσουμε με προσοχή το ζήτημα της ελευθερίας ενός ατόμου και πώς αυτή μπορεί να συγκρούεται με την ελευθερία ενός άλλου. Η ελευθερία πρέπει να οικοδομηθεί με βάση την πολιτική δράση και τη συνεργασία, αναγνωρίζοντας την ανάγκη για ισορροπία και σεβασμό στις ελευθερίες όλων. Στη δημοκρατία, το κράτος δεν περιορίζει, αλλά θεσπίζει τις προϋποθέσεις για μια ελεύθερη και δίκαιη κοινωνία.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
