Λεωνίδας Παρασκευόπουλος, αρχιστράτηγος και γερουσιαστής, έγραψε ιστορία με τις εθνικές του επιτυχίες. Τη νύχτα της 16ης Μαΐου 1936, το Σάββατο, ο Λεωνίδας Παρασκευόπουλος, απόστρατος αντιστράτηγος και γερουσιαστής, απεβίωσε αφήνοντας πίσω του μια σημαντική παρακαταθήκη στον αγώνα για την εθνική απελευθέρωση που έλαβε χώρα στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα.
Ο Παρασκευόπουλος, γεννημένος στην Κύθνο το 1860, υπηρέτησε ως αρχιστράτηγος του Ελληνικού Στρατού από το 1918 έως το 1920. Το 1929, του αποδόθηκε ο τίτλος του αριστίνδην γερουσιαστή και υπηρέτησε ως πρόεδρος της Γερουσίας από το 1930 μέχρι το 1932.
Την ημέρα της κηδείας του, στις 18 Μαΐου 1936, ο Δημήτρης Ψαθάς, τότε νεαρός αλλά αργότερα αναγνωρισμένος χρονογράφος και θεατρικός συγγραφέας, τον αποχαιρέτησε μέσω ενός άρθρου στο πρωτοσέλιδο των Αθηναϊκών Νέων. «Το σπίτι της οδού Φιλελλήνων έγινε χθες τόπος προσκυνήματος», με αρκετούς προσκυνητές να είναι οι συμπολεμιστές του, που είχαν συμμετάσχει μαζί του σε ιστορικές στιγμές.
Στη διάρκεια της κηδείας, ο χώρος ήταν γεμάτος με στεφάνια και λουλούδια, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα που αναδύει θλίψη αλλά και περηφάνια για το έργο του. «Δεν έφεραν στο φέρετρό του τα δάκρυα του πόνου. Έφεραν τον αρρενωπό αέρα της εποποιίας», υπογραμμίζοντας τη συμβολή του στις ένδοξες στιγμές της ιστορίας.
Η ζωή του, από την εκπαίδευσή του στη Σχολή των Ευελπίδων το 1876 μέχρι την κορυφή της στρατιωτικής του καριέρας, αναδείχθηκε ως μια αφήγηση μεγάλων ιδανικών και αγώνων. Έφυγε έχοντας πραγματοποιήσει μια ευχή που του είχαν κάνει όταν ήταν νέος: «Σου εύχομαι, παιδί μου, να γυρίσεις αρχιστράτηγος του Ελληνικού Στρατού και ελευθερωτής της Μικράς Ασίας.»
Πηγή περιεχομένου: in.gr
