Ο Μανόλης Ανδρόνικος αναδεικνύει την ανάγκη προστασίας της γλώσσας και της παιδείας στην Ελλάδα. Η γλώσσα και η παιδεία στην Ελλάδα αποτελούν τα θεμέλια του πολιτισμού μας. Στον αγώνα για τη γλωσσική ταυτότητα, ο ποιητής και μεταφραστής Κ. Καρθαίος υποστήριζε ότι το γλωσσικό μας πρόβλημα θα λυθεί από την αγραμματοσύνη των Ελλήνων. Ο Γιώργος Σεφέρης, από την άλλη πλευρά, εξέφρασε την αγωνία του για την ελληνική γλώσσα, θεωρώντας τον εαυτό του έναν από τους τελευταίους που την μιλούν. Ο γλωσσικός αγώνας υπήρξε καθοριστικός για τη νεοελληνική παιδεία, εστιάζοντας όχι μόνο στη μορφή των λέξεων, αλλά στην ουσία τους.
Πρόσφατα, η δημοτική γλώσσα αναγνωρίστηκε ως επίσημη γλώσσα του κράτους, με τα σχολικά βιβλία και τα μέσα ενημέρωσης να τη χρησιμοποιούν. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει σοβαρή ανησυχία για το γλωσσικό χάος που επικρατεί στον δημόσιο λόγο, με πολλούς νέους να παραβλέπουν τους κανόνες της γλώσσας. Επί παραδείγματι, η κακοποίηση της γενικής πτώσης, όπως «του Πανεπιστήμιου» και «του άνθρωπου», έχει γίνει σχεδόν κανόνας, ιδιαίτερα από εκφωνητές των ΜΜΕ.
Οι γλωσσικές παρεκκλίσεις αυτές αναδεικνύουν την ανάγκη για καλύτερη γλωσσική εκπαίδευση, ενώ η αδιαφορία για τους κανόνες της γλώσσας δημιουργεί γλωσσική αφασία, που οδηγεί και σε νοητική αφασία. Η Πολιτεία έχει υποχρέωση να διασφαλίσει τη σωστή χρήση της γλώσσας στα δημόσια μέσα ενημέρωσης, και οι διευθυντές των εφημερίδων πρέπει να διασφαλίσουν ότι οι συντάκτες γνωρίζουν τη γλώσσα, αφού η γλώσσα του λαού είναι το πιο πολύτιμο πολιτιστικό του στοιχείο.
Τα φαινόμενα αυτά απαιτούν άμεσες και τολμηρές παρεμβάσεις από την Πολιτεία, καθώς η γλώσσα είναι το θεμέλιο της παιδείας και του πολιτισμού μας. Ο αγώνας για την γλωσσική και παιδευτική μας κληρονομιά είναι πιο επίκαιρος από ποτέ, και η προστασία της είναι επιτακτική.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
