Ο Μάρτιν Σκορσέζε αναδεικνύει τη σημασία των μεταναστών στις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια βράβευσης του στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ταορμίνας. Το βράδυ της Πέμπτης, 12 Ιουνίου, ο σκηνοθέτης Μάρτιν Σκορσέζε, παραλαμβάνοντας βραβείο για το σύνολο του έργου του στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Ταορμίνας, αναφέρθηκε στις ρίζες του στη Σικελία και στη σημασία των μεταναστευτικών κυμάτων που διαμόρφωσαν τις Ηνωμένες Πολιτείες. «Με εξαίρεση τους αυτόχθονες Αμερικανούς, είμαστε όλοι είτε μετανάστες, είτε παιδιά μεταναστών, είτε απόγονοι μεταναστών», δήλωσε από τη σκηνή του Αρχαίου Ελληνικού Θεάτρου της Ταορμίνας, όπως μετέδωσε το Variety. «Η χώρα είναι πολύ νέα. Έχει ηλικία 250 ετών, που δεν είναι τίποτα από πλευράς παγκόσμιας ιστορίας. Τώρα μαθαίνουμε. Απλά σερνόμαστε».
Σε μια συγκινητική ομιλία, ο Σκορσέζε θυμήθηκε την παιδική του ηλικία, όταν σε ηλικία πέντε ετών παρακολούθησε την ταινία Paisà του Ρομπέρτο Ροσελίνι. Ήταν τότε που για πρώτη φορά άκουσε τη διάλεκτο των μεταναστών παππούδων και γονιών του στη Νέα Υόρκη. «Ήταν εκεί σε εκείνο το δωμάτιο, εκείνο το βράδυ, που ένιωσα την επιθυμία να κάνω ταινίες και να αγγίξω τους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο που μας άγγιξε αυτή η ταινία», δήλωσε, προσθέτοντας ότι η Σικελία τον βοήθησε να εισέλθει στον κόσμο του κινηματογράφου.
Φωτογραφία: Ο σκηνοθέτης Μάρτιν Σκορσέζε κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου πριν παραλάβει το τιμητικό βραβείο Χρυσή Άρκτος για το έργο ζωής του στο 74ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Berlinale στο Βερολίνο, Γερμανία, 20 Φεβρουαρίου 2024. REUTERS/Liesa Johannssen
Κλείνοντας την ομιλία του, ο Σκορσέζε αναρωτήθηκε: «Πού θα ήμουν χωρίς τον ιταλικό κινηματογράφο;» Εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη του, πρόσθεσε: «Το χρέος που οφείλω στον ιταλικό κινηματογράφο και στους ανθρώπους που τον δημιούργησαν και συνεχίζουν να τον δημιουργούν, είναι πραγματικά ανυπολόγιστο».
Κατά την απονομή, η καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ Ταορμίνας, Τιζιάνα Ρότσα, επαίνεσε τον Σκορσέζε, αναγνωρίζοντας τον ως την καρδιά του κινηματογράφου για πενήντα χρόνια. Στην ομιλία του, ο Σκορσέζε απέτισε φόρο τιμής και σε έναν άλλο σημαντικό σκηνοθέτη με σικελιανές ρίζες, τον Φρανκ Κάπρα, υιοθετώντας μια ρήση του σχετικά με την κινηματογραφική δημιουργία, δηλώνοντας ότι είναι ένας εθισμός που μπορεί να θεραπευτεί μόνο με περισσότερες ταινίες.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
