Εξερευνώντας την ρομαντική αισθητική στο έργο του Μένη Κουμανταρέα και τη σύγκρουση του Καλού με το Κακό. Το έργο του Μένη Κουμανταρέα διακρίνεται από μια αναλλοίωτη ουσία, που προσφέρει πολύτιμη αναγνωρισιμότητα τόσο στο λόγο όσο και στη θεώρησή του. Η τρίτη περίοδος του συγγραφικού του έργου, που ξεκινά με τον Ωραίο λοχαγό το 1982, συγκεντρώνει ποικιλία αφηγηματικών κειμένων, εναλλάσσοντας τεχνικές και θεματικές. Αυτή η συνθετική προσέγγιση επιβεβαιώνει την ρομαντική αισθητική που διαπνέει συνολικά το έργο του, και συνδέεται άρρηκτα με την εφηβεία, την οποία ερμηνεύει ως έναν ιδιαίτερο τρόπο θέασης της ζωής και της τέχνης.
Οι χαρακτήρες των εφήβων που αναπαριστά ο Κουμανταρέας ενσαρκώνουν την πρόκληση που αντιμετωπίζουν σε μια δύσκολη κοινωνική πραγματικότητα. Είναι νέοι άνθρωποι, περιθωριοποιημένοι και χωρίς διέξοδο, που βιώνουν τις δυσκολίες της εφηβείας σε έναν κόσμο γεμάτο αβεβαιότητα. Οι ήρωες αυτοί αντιπροσωπεύουν την εξεγερτική φωνή της ρομαντικής νεότητας, αναζητώντας μια διέξοδο σε μια ζωή που φαντάζει απογοητευτική.
Ωστόσο, οι ήρωες αυτοί δεν είναι μόνο έφηβοι, αλλά εκπροσωπούν μια βαθύτερη ουσία της εφηβείας, που υπερβαίνει τη βιολογική ηλικία. Ο Κουμανταρέας ενσωματώνει ήρωες που αναζητούν την ολοκλήρωση και την εκπλήρωση ανεξάρτητα από την ηλικία τους, και η εφηβεία τους αποκτά έτσι μια διευρυμένη διάσταση που αγγίζει τις πανανθρώπινες ανησυχίες.
Το έργο του Κουμανταρέα απεικονίζει την αιώνια μάχη του Καλού και του Κακού, με τους ήρωές του να διατρέχουν κίνδυνο από τις σκοτεινές δυνάμεις που απειλούν την αλήθεια και την ομορφιά. Παρά την απαισιοδοξία που διαπερνά τα τελευταία του έργα, οι νέοι του έχουν περισσότερες πιθανότητες επιβίωσης, ακόμα και σε ένα περιβάλλον με πρωτοφανείς προκλήσεις.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
