Η ελληνική κοινωνία διαιρείται και οι πολιτικές της κυβέρνησης δημιουργούν επιπλέον πόλωση. Το κύριο συμπέρασμα που προκύπτει από τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις είναι ότι η κατάσταση του πολιτικού τοπίου στην Ελλάδα είναι ιδιαίτερα μεταβατική. Η διαίρεση που καταγράφεται αυτή τη στιγμή στην κοινωνία αποτελεί το κεντρικό ζήτημα. Τα στοιχεία δείχνουν ότι διαμορφώνονται δύο βασικές παρατάξεις στην ελληνική κοινωνία, όχι με κομματικούς όρους, αλλά με κοινωνικούς.
Από τη μία πλευρά, μια πλειοψηφία, πάνω από τα δύο τρίτα του πληθυσμού, εκφράζει δυσαρέσκεια και θυμό απέναντι στην υπάρχουσα κατάσταση, επισημαίνοντας προβλήματα όπως η ακρίβεια και η κρίση των θεσμών. Από την άλλη, υπάρχει ένα πιο συμπαγές κομμάτι, περίπου το ένα τρίτο, που διατηρεί θετική άποψη για την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη.
Η Νέα Δημοκρατία επενδύει κυρίως σε αυτό το κομμάτι της κοινωνίας, ενώ η πλειοψηφία αδυνατεί να βρει θετική διέξοδο στο τρέχον πολιτικό τοπίο, γεγονός που προκαλεί την κατακερματισμένη εικόνα της αντιπολίτευσης.
Ωστόσο, το βασικό ζήτημα δεν είναι απλώς η διαίρεση της ελληνικής κοινωνίας. Οι κοινωνικές πολώσεις δημιουργούν τις συνθήκες για διαφορετικές πολιτικές και διαμορφώνουν τον χαρακτήρα της δημοκρατίας. Ο τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση διαχειρίζεται αυτή τη διαίρεση αποδεικνύεται προβληματικός, καθώς προτιμά να διατηρήσει την κοινωνική της βάση συμπαγή, χωρίς να επιδιώκει ευρύτερη συναίνεση. Η κυβέρνηση, αντί να μειώσει τους έμμεσους φόρους για την ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων, προτείνει φοροαπαλλαγές που ευνοούν κυρίως τους πιο εύπορους.
Με την τρέχουσα προσέγγιση, η πολιτική διαίρεση εδραιώνεται και επιτείνεται η κοινωνική πόλωση. Παρά τις πρόσφατες προσπάθειες του πρωθυπουργού να αναγνωρίσει τα κοινωνικά προβλήματα, η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τις απαιτήσεις της κοινωνικής πλειοψηφίας ως λαϊκισμό. Επιπλέον, το μήνυμα που εκπέμπεται είναι ότι όσοι διαμαρτύρονται δεν εκπροσωπούν τη κοινωνία, αλλά δρουν με πολιτική σκοπιμότητα.
Ο κίνδυνος είναι ότι η διαιώνιση της αίσθησης αδικίας μπορεί να οδηγήσει σε κοινωνικό κανιβαλισμό και μεγαλύτερη διαίρεση. Αυτή η συνθήκη καθιστά επιτακτική την ανάγκη για πολιτική αλλαγή, καθώς μόνο μια ριζική αναπροσαρμογή των πολιτικών, ιδίως στον τομέα της οικονομίας, μπορεί να προσφέρει βελτίωση στην ποιότητα ζωής της κοινωνίας. Δεν αρκεί απλώς να διορθωθούν κάποιες αδικίες. Πρέπει να διαμορφωθεί μια κοινωνική συμμαχία γύρω από το αίτημα για μια δίκαιη ανάπτυξη.
Η κυβέρνηση, αν και φαίνεται να αναγνωρίζει το πρόβλημα, δεν έχει την ικανότητα να αναλογιστεί πολιτικές που να στοχεύουν στην πραγματική κοινωνική δικαιοσύνη, και καθώς πλησιάζουν οι εκλογές, αναδιπλώνεται στην κοινωνική της βάση. Αυτή είναι μια πρόκληση για νέα πολιτικά σχήματα και πρωτοβουλίες, που θα χρειαστεί να προχωρήσουν πέρα από τους δημοσιονομικούς δείκτες, προτάσσοντας κοινωνικές ανάγκες και προσδοκίες.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
