Συναυλία της Νατάσσας Μποφίλιου στον Λυκαβηττό: Ένας μεγάλος κύκλος κλείνει με έντονες συγκινήσεις. Οι συναυλίες του Σεπτεμβρίου φέρνουν μια ιδιαίτερη αίσθηση. Αντί της ανυπομονησίας που διακατέχει τον Ιούνιο και τον Ιούλιο, όταν μας περιμένει ολόκληρο το καλοκαίρι, υπάρχει μια νοσταλγική δροσιά, όπως το αεράκι που φυσάει από τον Λυκαβηττό. Είναι οι τελευταίες βραδιές κάτω από τον αττικό ουρανό πριν επιστρέψουμε στους ρυθμούς της πόλης και στους κλειστούς χώρους. Για το λόγο αυτό, ίσως αυτές οι βραδιές μας αγγίζουν περισσότερο, με τη συνείδηση ότι δεν πρέπει να χάσουμε ούτε μία στιγμή.
Έτσι, η Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου μας βρήκε να ανηφορίζουμε στον λόφο του Λυκαβηττού, ίσως για τελευταία φορά φέτος, για να ζήσουμε μια μοναδική μουσική εμπειρία. Ο Θέμης και ο Γεράσιμος, πλαισιώνοντας τη Νατάσσα Μποφίλιου, επέλεξαν το ιστορικό θέατρο για να ολοκληρώσουν τον Μεγάλο Κύκλο του Κάτι Καίγεται και να προετοιμάσουν το έδαφος για τον επόμενο.
Από νωρίς, το θέατρο γέμισε με παρέες, οικογένειες και ανθρώπους κάθε ηλικίας, όλοι ανυπόμονοι να απολαύσουν μια συναυλία που υποσχόταν κάτι παραπάνω από μια απλή παράσταση. Η ατμόσφαιρα γρήγορα ηλεκτρίστηκε, καθώς οι φωνές του κοινού μπλέκονταν με εκείνες της Νατάσσας Μποφίλιου, δημιουργώντας μια μοναδική συλλογική εμπειρία. Η Νατάσσα, με ενθουσιασμό και πάθος, παρουσίασε ένα πρόγραμμα που συνδύαζε κλασικά κομμάτια με τα πιο πρόσφατα από τον δίσκο της.
Κατά τη διάρκεια της βραδιάς, η συγκίνηση κορυφώθηκε με την αναφορά της Νατάσσας στον Πάνο Ρούτσι, που βρίσκεται σε απεργία πείνας. Ανακοίνωσε στο κοινό πως οι 7.000 ψυχές που παραβρέθηκαν εκείνη τη νύχτα δεν θα έχουν οξυγόνο μέχρι να αποδοθεί δικαιοσύνη. Μετά από αυτή τη συγκινητική στιγμή, η Νατάσσα ανέβασε τον πατέρα της στη σκηνή, και οι δύο ερμήνευσαν το Κάποτε θα ρθουν του Μίκη Θεοδωράκη.
Η συναυλία τελείωσε με τις Μέρες του φωτός, και το κοινό χόρευε ξέφρενα, με τα χέρια υψωμένα στον αέρα, τραγουδώντας μαζί της. Μετά το τέλος της βραδιάς, η αίσθηση που επικράτησε ήταν κοινή: Η φωτιά που άναψε εκείνη τη βραδιά δεν σβήνει με το τελευταίο τραγούδι, καθώς οι αναμνήσεις και οι στίχοι θα παραμείνουν πάντα ζωντανές.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
