Η Μικρασιατική Καταστροφή επηρεάζει την ανθρωπότητα, όπως αποδεικνύει η ζωή του George Horton και οι ανθρωπιστικές του προσπάθειες. Ο George Horton επιβεβαίωσε πόσα πολλά μπορεί να επιτύχει ένας άνθρωπος στην ανακούφιση του ανθρώπινου πόνου. Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του, έδωσε προτεραιότητα στις ανθρωπιστικές πρωτοβουλίες, παρέμβασε επανειλημμένα για να σώσει Μουσουλμάνους, Εβραίους και Χριστιανούς που χρειάζονταν βοήθεια. Έσωσε Αρμένιους ηγέτες που είχαν καταδικαστεί σε θάνατο και εισήγαγε στην Ελλάδα μεγάλα προγράμματα βοήθειας κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Χωρίς αυτές τις προσπάθειες, οργανώσεις όπως ο Ερυθρός Σταυρός και η ΧΑΝ δεν θα μπορούσαν να προσφέρουν τη σωτήρια βοήθειά τους κατά την προσφυγική κρίση του 1922.
Ο Horton κατάφερε να σώσει πρόσφυγες στη Σμύρνη και προσπάθησε να επιτάξει πλοία για τη διάσωση όσων ήταν εγκλωβισμένοι. Σημαντική ήταν η συμβολή του στην ανατροπή της απόφασης του Ναυάρχου Bristol να σταματήσει κάθε δημόσια και ιδιωτική βοήθεια προς τα εκατομμύρια των θυμάτων που πλημμύρισαν την Ελλάδα. Χωρίς αυτή τη βοήθεια, εκατοντάδες χιλιάδες ψυχές θα είχαν χαθεί. Αυτή η βιογραφία αποτυπώνει για πρώτη φορά όλα τα ανθρωπιστικά επιτεύγματα του Horton.
Η προσπάθεια του Horton είχε βαρύ κόστος· ακόμα και η αισιοδοξία του υπήρξε πληγείσα. Προτού φύγει από τη Σμύρνη, δήλωσε ότι ένιωθε ντροπή που ανήκε στο ανθρώπινο γένος. Ωστόσο, συνέχισε να δημοσιοποιεί την αλήθεια μέσω επιστολών και αναφορών στο Κογκρέσο.
Η έρευνά μας για τη ζωή του Horton αποκάλυψε πολλές νέες ιστορικές πτυχές. Εξηγούμε γιατί το βιβλίο του Horton, The Blight of Asia, θεωρείται λανθασμένα αυστηρή κριτική της τουρκικής γενοκτονίας, στην πραγματικότητα πρόκειται για μια φλογερή έκκληση προς τους Αμερικανούς να μην αδιαφορήσουν απέναντι στη γενοκτονία.
Η εμπειρία του Horton αμφισβήτησε πολλές παρανοήσεις σχετικά με την ιστορία της Μικράς Ασίας. Οι μάχες δεν αποτελούσαν πόλεμο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, αλλά μια επιχείρηση επιβολής της ειρήνης από τους Συμμάχους εναντίον των Εθνικιστών. Οι Έλληνες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας επιθυμούσαν να ζήσουν υπό ελληνική κυβέρνηση, ιδιαίτερα μετά τη φρικτή μεταχείρισή τους.
Επιπλέον, ο Horton αναλύει τους λόγους που οδήγησαν στην ήττα των Συμμάχων, απορρίπτοντας την άποψη ότι η ήττα ήταν αποτέλεσμα της Μεγάλης Ιδέας. Αντιθέτως, η Συμμαχική διχόνοια καταδίκασε τους Συμμάχους, που παρόλα αυτά ήταν στρατιωτικά ανώτεροι από τους Εθνικιστές. Ο Horton επισημαίνει ότι οι ελληνικές δυνάμεις τηρούσαν τους κανόνες του πολέμου και καταδικάζονταν για ακρότητες που διαπράττονταν σε απάντηση τουρκικών επιθέσεων.
Η Μικρασιατική Καταστροφή δεν ήταν απλώς μια εθνική τραγωδία για την Ελλάδα, αλλά ένα προοίμιο για μελλοντικά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Όταν οι Σύμμαχοι αποδέχτηκαν τη Συνθήκη της Λωζάνης, στην πραγματικότητα επικρότησαν τη γενοκτονία, κάτι που σόκαρε τους Γερμανούς και αποτέλεσε σημείο αναφοράς για τις επόμενες γενοκτονίες, όπως αυτή των Εβραίων κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ιστορία του Horton μας υπενθυμίζει την ανάγκη για αναγνώριση και αποδοχή των προηγούμενων εγκλημάτων ώστε να μην επαναληφθούν στο μέλλον.
Η αναγνώριση αυτής της ιστορίας είναι επιτακτική, όχι μόνο για την κατανόηση της ελληνικής και τουρκικής ιστορίας, αλλά και για την αντιμετώπιση των γενοκτονιών που συνεχίζουν να απειλούν την ανθρωπότητα.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
