Η κληρονομιά του Νίκου Τσιφόρου αναδεικνύει τη σημασία του στη λογοτεχνία και τον πολιτισμό μας. Πέρα από το κενό που άφησε πίσω του, φεύγοντας νωρίς, στους συγγενείς και τους φίλους του —ανάμεσά τους και οι συνεργάτες και αναγνώστες του— είναι απαραίτητο να εξετάσουμε τη σπουδαιότητα της κληρονομιάς που ο Νίκος Τσιφόρος έχει συνεισφέρει στην ελληνική λογοτεχνία και γλώσσα τα τελευταία είκοσι χρόνια. Ο Τσιφόρος κατάφερε να ανοίξει νέους δρόμους στο ευθυμογράφημα, φέρνοντας στην επιφάνεια τη σάτιρα της κοινωνίας μας. Ίσως ο ίδιος να ήταν επιφυλακτικός σχετικά με την αξία της κριτικής και των επαίνων, καθώς δεν έδινε ιδιαίτερη σημασία στους αυτοαποκαλούμενους κριτικούς. Η προσφορά του στον τομέα της πεζογραφίας ήταν η ανανέωση και η διάδοση ενός ύφους που είχε σφυρηλατηθεί μέσα από την καθημερινή γλώσσα. Στις ημέρες μας, που η λογοτεχνική γραφή διακατέχεται από την τυποποίηση, ο Τσιφόρος συνέβαλε στη διατήρηση της εκφραστικής υγείας της ελληνικής γλώσσας.
Αν και δεν μπορούμε να μιμηθούμε το έργο του, είναι αναγκαίο να μελετήσουμε και να εκτιμήσουμε την κληρονομιά του, που αποδεικνύει την ανθεκτικότητα και την ομορφιά της γλώσσας μας.
Ο πολυσχιδής δημιουργός Νίκος Τσιφόρος, ένα εξαιρετικά χαρισματικό τέκνο της Αλεξάνδρειας, απεβίωσε λίγες ημέρες πριν, στις 6 Αυγούστου 1970, σε ηλικία 61 ετών.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
