Η ανάλυση του αμερικανικού σχεδίου ειρήνης στην Ουκρανία και οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει. Το σχέδιο των 28 σημείων που έχει προετοιμάσει η αμερικανική κυβέρνηση σε αυτή τη φάση φαίνεται ότι δύσκολα θα μπορέσει να υλοποιηθεί. Η ουκρανική πλευρά δυσκολεύεται να το αποδεχτεί πλήρως, ενώ η ρωσική πλευρά δεν έχει, τουλάχιστον προς το παρόν, κίνητρο να σταματήσει τις στρατιωτικές της ενέργειες. Παρόλα αυτά, αυτό δεν σημαίνει ότι το αμερικανικό σχέδιο δεν περιέχει παραδοχές που αποτυπώνουν μια μεγαλύτερη κατανόηση της πραγματικότητας στο πεδίο. Έχει τη δυνατότητα να αποτελέσει μια αφετηρία για διαπραγματεύσεις ειρήνης, με την αναγνώριση εδαφών υπό ρωσική κυριαρχία και την ανάγκη για εγγυήσεις ασφαλείας και των δύο πλευρών, στη βάση της ουδετερότητας της Ουκρανίας.
Ωστόσο, αρκετά σημεία του σχεδίου ενδέχεται να προκαλέσουν αντιδράσεις. Η αναφορά στη ντε φάκτο κατοχή δεν αντικατοπτρίζει τη ρωσική θέση, σύμφωνα με την οποία οι συγκεκριμένες περιοχές ανήκουν συνταγματικά στη ρωσική επικράτεια. Η ρωσική κυβέρνηση, μάλιστα, δεν πρόκειται να αποδεχτεί εύκολα την παύση των στρατιωτικών δραστηριοτήτων σε περιοχές όπου επιθυμεί να διατηρήσει στρατηγικό πλεονέκτημα. Ούτε και η Ουκρανία φαίνεται πρόθυμη να αποδεχθεί τους όρους που προτείνονται, ειδικά όσον αφορά την εδαφική επικύρωση και την αποδοχή της μη ένταξης στο ΝΑΤΟ.
Στο πλαίσιο αυτό, προστίθενται και αρκετές αμφιβολίες, όπως η συμμετοχή του ΝΑΤΟ και η παρουσία ξένων στρατευμάτων στην Ουκρανία. Η Ευρώπη, εν τω μεταξύ, αντιμετωπίζει δύσκολες καταστάσεις, καθώς δεν θεωρείται ισότιμος εταίρος στη διαδικασία ειρήνευσης. Αντίθετα, βλέπει τις ΗΠΑ να προτάσσουν μια ειρηνική διαδικασία που προκαλεί ανησυχία και διαφωνία, υπονομεύοντας τη θέση της Ευρώπης στην αποτροπή μιας ρωσικής απειλής.
Η ουκρανική κυβέρνηση βρίσκεται υπό αυξανόμενη πίεση, γεγονός που καθιστά τη δήλωση του προεδρεύοντος Ζελένσκι ότι η χώρα καλείται να επιλέξει ανάμεσα στην αξιοπρέπεια και τον ισχυρό σύμμαχο, κρίσιμη. Η κατάσταση επιδεινώνεται από τις αποκαλύψεις για διαφθορά που πλήττουν τη θέση του Ζελένσκι και από τις απειλές των ΗΠΑ για διακοπή στρατιωτικής βοήθειας. Η ρωσική πλευρά φαίνεται πιο υπομονετική, χωρίς να αποκλείει τις δυνατότητες συζήτησης, αλλά παραμένοντας σταθερή στις απαιτήσεις της.
Η σημερινή κατάσταση εγείρει ερωτήματα για το εάν οι συμφωνίες ασφάλειας και ουδετερότητας θα μπορούσαν να είχαν εφαρμοστεί νωρίτερα, προτού φτάσουμε σε αυτήν τη μακρόχρονη και αιματηρή σύγκρουση. Οι προηγούμενες ευκαιρίες παραβλέφθηκαν, καθώς η επιδίωξη του εγκλωβισμού της Ρωσίας και η ήττα της παρέμειναν προτεραιότητες.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
