Ο Πούτιν εστιάζει στην Αφρική με στρατηγικές συμφωνίες για αλιεία και οικονομική επιρροή, επενδύοντας σε χώρες με ανάγκες. Μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και την επιβολή κυρώσεων, η Ρωσία αντιμετώπισε την επιτακτική ανάγκη να επεκτείνει τη διεθνή της παρουσία, ξεφεύγοντας από τα όρια της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής. Η Αφρική έχει αποδειχθεί ιδανικός προορισμός, όπως επισημαίνει εκτενές ρεπορτάζ του Bloomberg. Η ιστορική κληρονομιά της σοβιετικής στήριξης κατά της αποικιοκρατίας εξακολουθεί να έχει αντίκτυπο, με πολλούς Αφρικανούς αξιωματούχους να έχουν εκπαιδευτεί στις δεκαετίες του Ψυχρού Πολέμου στη Μόσχα ή σε σοβιετικά ινστιτούτα. Αυτή η πολιτισμική και πολιτική μνήμη προσφέρει στη Ρωσία ένα σημαντικό πλεονέκτημα: πρόσβαση σε κυβερνήσεις που αναζητούν εναλλακτικές λύσεις, κουρασμένες από τις ευρωπαϊκές συμφωνίες και τις επιδράσεις της Κίνας.
Στην περίπτωση τριών ρωσικών πλοίων που αναχώρησαν από το Καλίνινγκραντ το καλοκαίρι του 2024, λίγοι στη Δύση μπορούσαν να φανταστούν ότι επρόκειτο για μια στρατηγικά σχεδιασμένη αποστολή επιρροής. Τα πλοία, τα οποία περιλάμβαναν το Atlantniro, το Kruzenshtern και το Atlantida, παρουσιάστηκαν ως μέρος μιας ωκεανογραφικής αποστολής. Ωστόσο, η πραγματικότητα ήταν ότι μετέφεραν εξοπλισμό που μπορούσε να αποκαλύψει πλούσιους θαλάσσιους πόρους — ένα στοιχείο που είναι ζωτικής σημασίας για χώρες που επιθυμούν να ελέγξουν τα ύδατά τους.
Στη Δυτική Αφρική, η παράνομη αλιεία υπολογίζεται ότι κοστίζει έως 9,4 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, και πολλές χώρες πλήττονται σοβαρά από την υπεραλίευση. Αυτή η κατάσταση προσφέρει στη Ρωσία την ευκαιρία να παρουσιαστεί ως ο νέος στρατηγικός σύμμαχος. Κατά τη διάρκεια της παραμονής τους, οι Ρώσοι διαπραγματεύτηκαν συμφωνίες με αρκετές χώρες, όπως το Μαρόκο και η Σιέρα Λεόνε, κλείνοντας συμφωνίες που επιτρέπουν την παρουσία ρωσικών αλιευτικών σκαφών στις θάλασσες τους.
Με το σλόγκαν του αντι-αποικιακού σωτήρα, η Ρωσία προβάλλει τον εαυτό της ως εταίρο που δεν απαιτεί πολιτικές δεσμεύσεις, σε αντίθεση με την ΕΕ. Ωστόσο, οι τοπικές κοινότητες θυμούνται την προηγούμενη ρωσική παρουσία, και η επιστροφή του Atlantniro πυροδοτεί ανησυχίες σχετικά με την επανάληψη του παρελθόντος.
Η παγκόσμια αγορά θαλασσινών, που ξεπερνά τα 160 δισεκατομμύρια δολάρια, αποτελεί έναν κρίσιμο παράγοντα. Για τη Ρωσία, το ψάρι έχει καταστεί πολύτιμο εξαγώγιμο προϊόν. Ωστόσο, η εγχώρια αγορά έχει διαμορφωθεί από ανησυχίες για την παράνομη αλιεία και τη βιωσιμότητα των θαλάσσιων πόρων.
Τελικά, η μεγάλη αποστολή στην Αφρική δεν είναι μόνο επιστημονική, αλλά ενσωματώνει οικονομικούς και γεωπολιτικούς στόχους, αναδεικνύοντας τον κρίσιμο ρόλο που παίζουν οι θάλασσες στη σύγχρονη γεωπολιτική.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
