Ανάλυση για τις νέες προκλήσεις και τις στρατηγικές ανάγκες του ευρωπαϊκού στρατού στην εποχή της ρωσικής επιθετικότητας. Η ρωσική πυρηνική υπερδύναμη, η οποία έχει υποστεί διαρκείς ταπεινώσεις στην Ουκρανία τα τελευταία τριάμισι χρόνια, έχει προκαλέσει μια σημαντική αλλαγή στη στρατηγική ασφάλειας της Ευρώπης. Αυτή η κατάσταση, όπως φάνηκε, δημιουργεί την ανάγκη αύξησης των αμυντικών προϋπολογισμών των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων από το 2% στο 5% του ΑΕΠ κάθε χώρας. Η υπογράμμιση του Ντόναλντ Τραμπ στην πρόσφατη ομιλία του ότι το άρθρο 5 της Βορειοατλαντικής Συνθήκης επιτρέπει ερμηνείες έχει προσφέρει αφορμή για προβληματισμό στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.
Η απόφαση που λήφθηκε στη Χάγη θέτει την υποχρέωση στις 31 χώρες-μέλη της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας (23 εξ αυτών είναι και μέλη της ΕΕ) να αυξήσουν τις στρατιωτικές δαπάνες. Η αμυντική θωράκιση της Ευρώπης τίθεται υπό αμφισβήτηση, καθώς οι μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες αναρωτιούνται πού θα βρουν τα απαραίτητα κονδύλια για τις αυξήσεις αυτές.
Ωστόσο, το οικονομικό ζήτημα δεν είναι το μόνο που αντιμετωπίζουν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Είναι επίσης πολιτικό, στρατηγικό και ρυθμιστικό. Οι ηγέτες της ΕΕ πρέπει να πείσουν την κοινή γνώμη για την ανάγκη αύξησης των στρατιωτικών δαπανών, εν μέσω μιας συγκυρίας που χαρακτηρίζεται από ισχυρές αντιδράσεις κατά της εκχώρησης περισσότερων εξουσιών στις Βρυξέλλες.
Εν όψει αυτών των προκλήσεων, η Ευρώπη επιδιώκει επίσης να μειώσει την εξάρτησή της από τις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ παράλληλα, οι νέες τεχνολογίες αλλάζουν τον τρόπο διεξαγωγής του πολέμου. Ο μετασχηματισμός της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας είναι επιτακτικός για να επιτευχθούν οι απαιτούμενες στρατηγικές και επιχειρησιακές δυνατότητες.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
