Αναλύοντας το έργο του Άρθουρ Μίλερ, Ο τελευταίος Γιάνκης, που εξερευνά τις παγίδες του αμερικανικού ονείρου. Ένα από τα πιο εμβληματικά έργα του Άρθουρ Μίλερ, ο τελευταίος Γιάνκης (1993), επιστρέφει στη σκηνή με σκοπό να εξετάσει τις διαχρονικές θεματικές που χαρακτήρισαν την πορεία του μεγάλου Αμερικανού συγγραφέα. Το έργο αναδεικνύει τη σύγκρουση του ατόμου με ένα σύστημα που καταστρατηγεί την ελευθερία και την ηθική παρακμή που συνοδεύει την κοινωνική απομόνωση. Μέσα από τις παράλληλες ιστορίες δύο ζευγαριών, ο Μίλερ αποκτά νέα διάσταση, αναλύοντας την αποδόμηση του αμερικανικού ονείρου σε ένα μεσοαστικό περιβάλλον, όπου η επιτυχία συνδέεται άρρηκτα με το χρήμα και ηθικές αξίες υποτιμώνται.
Ο Λιρόι, ο τελευταίος Γιάνκης, είναι απόγονος του Χάμιλτον και εργάζεται ως ξυλουργός, με μία ηθική αξιοπρέπεια που θυμίζει άλλες εποχές. Η σύζυγός του, Πατρίσια, αντιμετωπίζει την κατάθλιψη εξαιτίας της οικονομικής τους δυσχέρειας, καθώς βλέπει τα όνειρά της να καταρρέουν. Στην ψυχιατρική κλινική, συναντά την Κάρεν, μια γυναίκα με υλικά αγαθά, που επίσης βιώνει τον πόνο και την απόγνωση ενός κόσμου όπου το χρήμα είναι η μόνη αξία.
Ο σύζυγος της Κάρεν, ο κύριος Φρικ, αν και επιτυχημένος και εύπορος, δεν μπορεί να κατανοήσει την ψυχολογική κατάσταση της γυναίκας του, υπογραμμίζοντας την αδυναμία των ατόμων να συνδεθούν σε έναν καταναλωτικό κόσμο. Μέσα από τις αλληλεπιδράσεις των δύο ζευγαριών, ο Μίλερ παρέχει μια πολυδιάστατη ματιά στην ανθρώπινη ύπαρξη, τη μοναξιά και την παραπλανητική έννοια της επιτυχίας.
Η χρήση καυστικού χιούμορ και η λιτή γραφή του Μίλερ προσδίδουν στο έργο μια επείγουσα επικαιρότητα. Ο τελευταίος Γιάνκης συνδυάζει πολιτικά και προσωπικά στοιχεία, αναδεικνύοντας την ασφυκτική καταπίεση του ατόμου και την αδιαφορία της κοινωνίας για την ανθρώπινη ζωή σε ένα άπληστο σύστημα. Με χαρακτήρες που φαίνονται ζωντανοί και αληθινοί, το έργο υπογραμμίζει την αλληλεξάρτηση του ατομικού και του συλλογικού.
Βίντεο:
Πηγή περιεχομένου: in.gr
