Εξερευνώντας το ντοκιμαντέρ του Ραούλ Πεκ για τον Όργουελ και τις σύγχρονες παραλληλίες της εξουσίας. Η εμβληματική φράση του Γουίνστον Σμιθ από το μυθιστόρημα του Τζορτζ Όργουελ, 1984, προκαλεί σοβαρές αναλογίες με τη σύγχρονη πραγματικότητα. Μόνο ο πράκτορας του κόμματος που διευθύνει την επανεκπαίδευσή του επιμένει ότι είναι πέντε. Ο Γουίνστον, στην αρχή του έργου, πιστεύει στα μάτια του: τέσσερα δάχτυλα. Η αλήθεια όμως στην εποχή του Όργουελ είναι έρμαιο των επιθυμιών της εξουσίας, η οποία μπορεί να μεταμορφώσει την πραγματικότητα κατά βούληση.
Αυτή η αναζήτηση της αλήθειας αποτελεί και τον πυρήνα του νέου ντοκιμαντέρ του Ραούλ Πεκ, «Όργουελ: 2 + 2 = 5», το οποίο προβλήθηκε στο τμήμα Cannes Première του κινηματογραφικού φεστιβάλ. Ο Πεκ επιχειρεί να καταδείξει πώς η πραγματικότητα του Όργουελ έχει γίνει σήμερα καθημερινότητα. Αξιοποιώντας αφηγηματικά στοιχεία, το ντοκιμαντέρ συνδυάζει κείμενα του συγγραφέα με οπτικά ντοκουμέντα, υπογραμμίζοντας την ικανότητα της γλώσσας να διαστρεβλώνει την αλήθεια.
Στον πυρήνα του έργου του Πεκ βρίσκεται η πεποίθηση ότι η ελπίδα για αλλαγή δεν έρχεται αυτόματα. Αντιθέτως, απαιτεί οργανωμένη δράση και συνείδηση. Ο Πεκ, που έχει βιώσει τις συνέπειες αυταρχικών καθεστώτων, δηλώνει: «Η ελπίδα, αν υπάρχει, πρέπει να οικοδομηθεί». Μέσα από την αφήγηση του ντοκιμαντέρ, προκύπτει η ανάγκη για εγρήγορση και κοινωνική αλληλεγγύη, εάν επιθυμούμε να ξεπεράσουμε τις προκλήσεις της εποχής μας.
Αυτό το ντοκιμαντέρ δεν είναι απλώς μια αναδρομή στην παρελθούσα εποχή, αλλά μια επείγουσα πρόσκληση προς τους θεατές να αναλογιστούν τη θέση τους σε έναν κόσμο όπου η αλήθεια και η δικαιοσύνη μοιάζουν να απειλούνται.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
