Η μουσική επανάσταση του Μάη του ’68 στη Γαλλία άλλαξε τη σκηνή, συνδυάζοντας την πολιτική με την τέχνη. Ο Μάης του ’68 αποτελεί μια από τις πιο εμβληματικές στιγμές στην ευρωπαϊκή ιστορία, η οποία έχει αποτυπωθεί με ποικίλους τρόπους στην τέχνη, τη μουσική και τον κινηματογράφο. Οι φοιτητικές εξεγέρσεις που ξεκίνησαν στη Σορβόννη και εξαπλώθηκαν σε όλη τη Γαλλία όχι μόνο ανέτρεψαν το καθεστώς του Σαρλ ντε Γκωλ, αλλά και αναστάτωσαν τα θεμέλια της γαλλικής σκέψης και του πολιτισμού. Η φιλοσοφία βγήκε στους δρόμους, οι αφίσες του Atelier Populaire έγιναν σύμβολα και το σινεμά του Ζαν Οστάς κατέγραψε την εποχή σαν πληγή.
Ένα λιγότερο αναγνωρίσιμο στοιχείο αυτής της πολιτισμικής έκρηξης είναι η ριζική αλλαγή που προκάλεσε στη μουσική σκηνή. Οι underground ήχοι που γεννήθηκαν στα υπόγεια του Παρισιού, στα φοιτητικά εργαστήρια και τα αυτοσχέδια στούντιο, ήταν αυτοί που επηρεάστηκαν περισσότερο. Ο Αυστραλός μουσικός και δημοσιογράφος Ίαν Τόμσον ανακάλυψε τυχαία αυτή την underground μουσική κληρονομιά μέσα από παλιούς δίσκους, παρατηρώντας ότι «ήταν σαν να έπεσε σε ένα μουσικό ηφαίστειο που είχε ξεχαστεί για μισό αιώνα». Η γαλλική μουσική επανάσταση γεννήθηκε από την οργή απέναντι στο αγγλοσαξονικό μονοπώλιο.
Οι Magma και οι Gong αποτέλεσαν δύο από τις πιο χαρακτηριστικές μπάντες αυτού του ρεύματος, συνδυάζοντας στοιχεία από τζαζ και ψυχεδελικό ροκ, ενώ οι Red Noise ασχολούνταν με ζητήματα κοινωνικής δικαιοσύνης. Ο Τόμσον σημειώνει ότι «οι Γάλλοι δεν αντιγράφουν πια το Λονδίνο ή το Λος Άντζελες — καταβροχθίζουν είδη, τα ανασυνθέτουν, τα ανατινάζουν».
Αν και η δημιουργικότητα αυτής της σκηνής δεν μπόρεσε να διατηρηθεί εμπορικά, η επιρροή της είναι αναμφισβήτητη. Οι συναυλίες των μουσικών έγιναν συλλογικές τελετές, όπου η τέχνη και η ζωή συγχωνεύτηκαν. Ο Τόμσον υπογραμμίζει ότι «η μουσική επανάσταση της Γαλλίας δεν ήταν μια διακήρυξη — ήταν ένα πραγματικό πείραμα».
Από την πυρκαγιά εκείνης της πολιτισμικής έκρηξης προήλθε μια βαθύτερη αυτοπεποίθηση γύρω από τη γαλλική μουσική ταυτότητα, η οποία θα συνέβαλε στην ανάπτυξη σύγχρονων μουσικών ρευμάτων, όπως οι Daft Punk και οι Phoenix. Το πνεύμα αυτής της επανάστασης αποδεικνύει ότι η μουσική μπορεί να λειτουργήσει ως πράξη απελευθέρωσης.
Βίντεο:
Πηγή περιεχομένου: in.gr
