Ανακαλύψτε την πλατωνική έννοια του αγαθού και τη σύνθεση φιλοσοφίας και θεολογίας στους Νόμους. Βεβαίως, οι δύο κύριες έργα του Πλάτωνος μοιράζονται κοινά χαρακτηριστικά που αφορούν το κράτος και την υλοποίηση της ιδανικής πολιτείας. Σ tanto την Πολιτεία όσο και τους Νόμους είναι εμφανής η θεωρία των ιδεών, αν και στην δεύτερη περίπτωση η έννοια του αγαθού, ως πηγή όλων των αξιών, υποχωρεί σημαντικά. Ένα άλλο κοινό σημείο είναι ότι η αγωγή εκλαμβάνεται ως η μεγαλύτερη – αν όχι η μοναδική – δύναμη. Αυτό συμβαίνει διότι η αγωγή, όπως προβάλλεται στον εξεταζόμενο πλατωνικό διάλογο, θα πείσει τους πολίτες για την ορθότητα και τη σκοπιμότητα των νόμων. Το επιθυμητό αποτέλεσμα είναι επομένως η κατανόηση από την πλευρά τους και η ευπείθεια στους νόμους, χωρίς να προτάσσεται ο εξαναγκασμός ή η τυφλή υπακοή.
Αξιοπρόσεκτος είναι επίσης ο τρόπος που οι Νόμοι συνδυάζουν την φιλοσοφική και θεολογική σκέψη του Πλάτωνος. Ο θεός περιγράφεται ως ο ανώτατος κυβερνήτης και ονομάζεται το μέτρο όλων των πραγμάτων. Η πίστη στο θεό συνδέεται με μια αυστηρή νομοθεσία για τα θρησκευτικά ζητήματα. Η ολοφάνερη ανύψωση της θρησκευτικότητας στον ώριμο Πλάτωνα μπορεί να θεωρηθεί ως προετοιμασία για μια μακρά πορεία προς τη θέαση της ιδέας του αγαθού.
Έχοντας στο νου μας όλα τα παραπάνω, πρέπει να τονίσουμε ότι οι Νόμοι διαφέρουν τόσο από τα υπόλοιπα έργα του Πλάτωνα, που ορισμένοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι δεν είναι στην πραγματικότητα δικό του έργο. Ωστόσο, ένα σημαντικό επιχείρημα για την ένταξη των Νόμων στο συνολικό έργο του Πλάτωνα είναι η μαρτυρία του Αριστοτέλη, ο οποίος αναγνωρίζει το έργο ως δικό του στα Πολιτικά. Η σχέση των Νόμων με το υπόλοιπο συγγραφικό του έργο συνοψίζεται με την εξής γνώμη ενός από τους μελετητές του: Οι Νόμοι, περισσότερο από άλλα συγγράμματα του Πλάτωνος, εκφράζουν την ανθρωπινή διάσταση ενός πνεύματος που κάποτε ήταν θεϊκή φλόγα.
*Στη φωτογραφία του παρόντος άρθρου, οι Νόμοι του Πλάτωνος (μετάφραση Γ. Δ. Ζευγώλη, εκδόσεις Πάπυρος, 1968).*
Πηγή περιεχομένου: in.gr
