Η νέα μελέτη ρίχνει φως στις αιτίες καταστροφής των αγαλμάτων της Χατσεψούτ, με ανατρεπτικά ευρήματα. Η δεκαετία του 1920 υπήρξε μια καθοριστική περίοδος για την αρχαιολογία στην Αίγυπτο, καθώς οι ανασκαφές στη νεκρόπολη του Ντέιρ ελ-Μπαχάρι, κοντά στον Νείλο, αποκάλυψαν πληθώρα κατεστραμμένων αγαλμάτων της βασίλισσας Χατσεψούτ. Για πολλές δεκαετίες, οι ερευνητές θεωρούσαν ότι αυτή η καταστροφή προήλθε από τον θετό γιο και διάδοχό της, Θουτμόζε Γ’, ως πράξη εκδίκησης μετά τον θάνατό της. Ωστόσο, μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Antiquity από τον ερευνητή Αιγυπτιολογίας Jun Yi Wong, αποκαλύπτει ότι οι ζημιές στα αγάλματα ενδέχεται να αντικατοπτρίζουν τις πρακτικές της εποχής και όχι μια ένδειξη ασέβειας για τη βασιλεία της.
Η Χατσεψούτ, που κυβέρνησε κατά τη διάρκεια της 18ης Δυναστείας, αυτοανακηρύχθηκε φαραώ και ηγήθηκε της Αιγύπτου για περισσότερες από δύο δεκαετίες. Μετά τον θάνατο του Θουτμόζε Β’, ο θρόνος πέρασε στον γιο του από άλλη γυναίκα, Θουτμόζε Γ’, ο οποίος ήταν βρέφος κατά τη διάρκεια της μετάβασης. Έτσι, η Χατσεψούτ ανέλαβε την εξουσία. Σύμφωνα με τα έθιμα της εποχής, οι γυναίκες αποκλείονταν από τον τίτλο του φαραώ, αλλά η Χατσεψούτ κατάφερε να σπάσει τα στερεότυπα.
Οι αρχαίοι αρχαιολόγοι αρχικά ερμήνευσαν τις ζημιές στα αγάλματα ως μια εκδικητική πράξη, επιβεβαιώνοντας τα στερεότυπα που ήθελαν τον Θουτμόζε Γ’ να είναι θύμα μιας κακής μητριάς. Ωστόσο, η λεπτομερής ανάλυση των ευρημάτων από τον Wong υποδεικνύει διαφορετικά. Οι καταστροφές εμφανίζονται να διαχωρίζονται σε τρεις φάσεις, με κάποιες να προέρχονται από τον Θουτμόζε Γ’ και άλλες αργότερα, όταν οι άνθρωποι προσπαθούσαν να συλλέξουν το υλικό των αγαλμάτων.
Αναλύοντας τα στοιχεία των ζημιών, φαίνεται ότι η καταστροφή που προκάλεσε ο Θουτμόζε Γ’ ήταν περιορισμένη και στοχευμένη. Τα αγάλματα προξενούνταν βλάβες σε στρατηγικά σημεία, με σκοπό την εξουδετέρωση της δύναμής τους. Αυτό υποδηλώνει ότι οι πρακτικές αυτές ήταν αποτέλεσμα τελετουργικών πεποιθήσεων και όχι μίσους. Σύμφωνα με τον Wong, οι αρχαίοι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι τα βασιλικά αγάλματα ήταν ζωντανές οντότητες, και η καταστροφή τους είχε σκοπό να περιορίσει την εγγενή τους δύναμη.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
