Ανάλυση των επιπτώσεων της πολιτικής δασμών του Τραμπ στην παγκόσμια οικονομία και την ανισότητα. Αν υπάρχει ένα χαρακτηριστικό που μπορεί να αποδοθεί στον Ντόναλντ Τραμπ, αυτό είναι η προσήλωσή του στους υψηλούς δασμούς, παρά τις συχνές ασυνέπειές του σε διάφορα θέματα. Ο Ρεπουμπλικανός πρόεδρος των ΗΠΑ υποστηρίζει εδώ και τουλάχιστον τέσσερις δεκαετίες την πεποίθηση ότι οι δασμοί αποτελούν το κλειδί για την οικονομική ευημερία της Αμερικής. Με την εκλογή του, άρχισε να εφαρμόζει πολιτικές που περιλάμβαναν την επιβολή φόρων σε ξένες χώρες για την ευημερία των πολιτών του.
Το αποκορύφωμα αυτής της πολιτικής ήρθε στις 2 Απριλίου, όταν ανακοίνωσε έναν βασικό φόρο 10% σε όλες τις εισαγωγές, καθώς και υψηλότερες εισφορές για δεκάδες χώρες που έχουν πλεονάσματα στο εμπόριο με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Στην περίπτωση της Κίνας, η οποία αντέτεινε, οι αμερικανικοί δασμοί εκτοξεύθηκαν στο 145%. Στη συνέχεια, ο Τραμπ ανακοίνωσε μια 90ήμερη παύση, προκειμένου να αξιολογήσει την πρόθεση άλλων χωρών για διαπραγμάτευση, υποστηρίζοντας ότι οι δασμοί θα μπορούσαν να προσφέρουν τρισεκατομμύρια δολάρια αν μονιμοποιηθούν.
Η στρατηγική του Τραμπ φαίνεται να βασίζεται σε μια παραπλανητική αντίληψη της οικονομικής ιστορίας των ΗΠΑ, την οποία επικαλείται για να υποστηρίξει την ανάγκη υψηλών δασμών. Σύμφωνα με τον ίδιο, η αμερικανική οικονομία δεν υπήρξε ποτέ τόσο ευημερούσα όσο την εποχή του προεδρίας του Γουίλιαμ ΜακΚίνλεϊ, όταν οι δασμοί ήταν υψηλοί. Αν και ο Τραμπ διατυπώνει τη θέση ότι οι δασμοί θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν τον φόρο εισοδήματος, οι πραγματικές συνέπειες αυτών των περικοπών στην Υπηρεσία Εσωτερικών Εσόδων (IRS) είναι ήδη εμφανείς.
Η περικοπή του προσωπικού της IRS, μαζί με τις περικοπές στον προϋπολογισμό των κοινωνικών προγραμμάτων, αναμένεται να εντείνει τις οικονομικές ανισότητες. Η τάση αυτή, σε συνδυασμό με τη συρρίκνωση της δημόσιας εμπιστοσύνης, φέρνει στο προσκήνιο τις σοβαρές διεθνείς επιπτώσεις των αμερικανικών φορολογικών και εμπορικών πολιτικών.
Ο Τραμπ προτάσσει την ανάγκη για την επιστροφή σε παλαιότερες πρακτικές, κάτι που θα μπορούσε να οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερες ανισότητες και διάσπαση της εμπιστοσύνης προς τους θεσμούς. Οι άλλες χώρες πρέπει να επαναστατήσουν ενάντια σε αυτόν τον δασμολογικό πόλεμο, επικεντρώνοντας την προσοχή τους στους Αμερικανούς ολιγάρχες και υποστηρίζοντας ένα νέο παγκόσμιο πρότυπο φορολόγησης που να προάγει τη δικαιοσύνη και την ισότητα.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
