Η ίδρυση της ΕΟΚ αποκαλύπτει σκοτεινές ιστορικές πτυχές και παρασκηνιακούς εκβιασμούς που επηρέασαν την Ευρώπη. Η Ευρώπη του σήμερα δεν προσφέρει και τόσες γιορτές, αν αναλογιστεί κανείς τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στη διάρκεια της δεκαετίας του 1950. Από τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες της εποχής αναδύεται μια ακόμη πιο ζοφερή εικόνα: πολιτικές που σχετίζονταν με τη λευκή υπεροχή, τη διατήρηση των αποικιών και συνεργασίες με δικτάτορες. Το 1957, στο καλαίσθητο Palazzo dei Conservatori στην Ιταλία, υπεγράφη η Συνθήκη της Ρώμης, η οποία θα εγκαινίαζε την ΕΕ, χωρίς όμως να αναφέρεται ο ρόλος της Αφρικής και των αποικιών.
Καθηγητές από το Πανεπιστήμιο του Λινσέπινγκ ανακάλυψαν την έννοια της Ευραφρικής, η οποία αποκάλυπτε τις νεοαποικιακές επιδιώξεις των ιδρυτών της ΕΕ. Η γαλλική κυβέρνηση είχε τότε δηλώσει ότι η Αφρική πρέπει να θεωρηθεί προίκα της Ευρώπης, καθώς η χώρα συστηματικά κατέστρεφε πληθυσμούς στην Ασία και την Αφρική για να διατηρήσει τις αποικίες της. Οι ευρωπαίοι ηγέτες, όπως ο Γερμανός καγκελάριος Κόνραντ Αντενάουερ, υποστήριζαν επίσης τις απόψεις της λευκής υπεροχής και είχαν στελέχωση κρατικών θέσεων με πρώην ναζιστές.
Η Συνθήκη της Ρώμης θεσμοθέτησε μια στρατηγική που θα διασφάλιζε τα αποικιοκρατικά συμφέροντα της Ευρώπης, ενώ οι ηγέτες διαβεβαίωναν ότι η ΕΕ έπρεπε να περιλαμβάνει τις εξαρτήσεις και τα εδάφη των ευρωπαϊκών δυνάμεων στην Αφρική. Αν και οι προθέσεις τους ήταν ξεκάθαρες, η αποτυχία της εφαρμογής των διατάξεων αυτών αποδείχθηκε όταν οι αλγερινοί δεν αποκλείστηκαν τελικά από τη Συνθήκη, λόγω των ανησυχιών που προκάλεσε η ροή τους στις ευρωπαϊκές πόλεις.
Ο εκβιασμός που ασκήθηκε από φανατικούς αποικιοκράτες ήταν ακόμα μία απόδειξη του σκοτεινού παρελθόντος της Ευρώπης, όπου η υπογραφή της Συνθήκης της Ρώμης συνδυάστηκε με την καταστολή των αποικιακών επαναστάσεων. Οι ευρωπαίοι ηγέτες κατάφεραν να συνεχίσουν την εκμετάλλευση των χωρών της Αφρικής με πιο «πολιτισμένα» μέσα, μέσω διεθνών συμφωνιών.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
